را بر سایر ظرفیت های نیروهای کرد ترکیه از جمله جنگ چریکی افزود.
حکومت آک پارتی برای تضعیف احزاب ملی گرا ، از کردها حمایت کرد وخودآگاهی قومی بین کردها را نه تنها مشروعیت داد بلکه چند مرحله به جلو پرتاب کرد.
اکنون مرز بین ترک ها و کردهای ترکیه، نه دیاربکر و وان بلکه به ارض روم و ایغدر رسیده است. در این شرایط است که علاوه بر وان، حککاری و شیرناک، دیاربکر استانهای ارض روم(از استان های مهمی که به ملی گراها رای می دهد) و ایغدر نیز تحت تاثیر عملیات پ.ک.ک و شورش کردها قرار گرفته است. هم اکنون حاکمیت دولت ترکیه در استانهای کردنشین کاملا محدود شده است. برخی از شهرهای منطقه مانند جزیره در کنترل و حاکمیت پ.ک.ک است و نیروهای امنیتی و پلیس ترک در شهرهای شرقی امنیت جانی ندارند. پ.ک.ک تا به امروز دهها تن از «نیروهای ویژه امنیتی و آموزش دیده» را به اشکال تحقیر آمیز مانند شلیک گلوله به شقیقه به قتل رسانده است. پیام چنین حرکاتی این است که زمانی نیروی آموزش دیده آسیب پذیر باشد، سایر سازوکارهای دولتی نیز در امنیت نیست.
اما یکی از مهمترین پیامدهای ژئوپولتیک این وضعیت قطع ارتباط بین ترکیه و نخجوان از ناحیه آرارات کوچک است. استان ایغدیر تنها مرز خاکی ترکیه با قلمرو جمهوری باکو در ناحیه نخجوان است.
این استان از طریق دالان کوچکی به نخجوان وصل می شود که در صورت قطع این ارتباط انقطاع ژئوپولتیک مهمی بین جمهوری باکو و ترکیه رخ میدهد.
این انقطاع را باید در امتداد انقطاع هسته مرکزی جمهوری باکو از قره باغ و سپس از نخجوان و همینطور نخجوان از ترکیه ارزیابی کرد. به این ترتیب دو کوریدور کُردی و ارمنی در مسیر زمینی ترکیه به هسته مرکزی کشور جمهوری باکو قرار گرفته است.
هر چند ترکیه تا به امروز در مواقع بحران، کمک مالی و نظامی مهمی به جمهوری باکو نکرده است اما حاکمان این کشور امیدوارند تا در هنگام مقتضی بتوانند از این دالان راهبردی استفاده کنند. در صورت تحقق این انقطاع جمهوری باکو در محاصره کامل یک قدرت جهانی در شمال (روسیه)، یک قدرت منطقه ای در جنوب(ایران) و یک رقیب منطقه در غرب (ارمنستان) قرار خواهد گرفت.از سوی دیگر نباید فراموش کرد که این واحد سیاسی، کشوری محصور در خشکی است که به آبهای آزاد راه ندارد. با کاهش حاکمیت ترکیه بر مرزهای شرقی و ناامن شدن استان «ایغدر» بر انزوای ژئوپولتیک باکو افزوده خواهد شد و آن را بیش از گذشته آسیب پذیر خواهد کرد. به نظر می رسد با تسریع روند کردی شدن استان ایغدر و نفوذ گروههای سیاسی کُرد در این حوزه، اولویت امنیتی ترکیه در این استان بر مسئله پ.ک.ک متمرکز خواهد شد و مسیرهای ترانزیتی با متزلزل خواهد شد.
