برنامه هفتگی دیپلمات سابق باکو در گوناز تی.وی به گزارش وب سایت خبری- تحلیلی آذری ها به نقل از شبکه گوناز ، نصیب نصیب زاده سفیر اسبق جمهوری باکو در ایران و از اعضای حزب مساوات طی برنامه های تحلیلی دنباله داری که در شبکه تجزیه طلب گوناز(مرکز شیکاگو) پخش می شود، به بررسی الگوهای نام گذاری اشخاص در جمهوری باکو پرداخت.
نصیب زاده که نام خانوادگی خود را به نصیب لی تغییر داده است، در طی دهه های گذشته فعالیت های زیادی علیه امنیت ملی ایران انجام داده است. از آن جمله می توان به تحریف تاریخ و تئوری پردازی در خصوص جعلیاتی پیرامون قراردادهای گلستان وترکمنچای اشاره کرد.
این برنامه که در شامگاه 28 آبان 1393 پخش می شد به بررسی هویت ملی و آگاهی ملی در جمهوری باکو می پرداخت و به نظر می رسید ماحصل آن فقدان یا ضعف هویت ملی در این جمهوری تازه استقلال یافته است.
نفوذ رسانه های ایرانی در الگوهای رفتار مردم
در این بخش از برنامه «دیلقم احمد» از کارشناسان مدعو در خصوص رایج ترین نام های این کشور گفت: یوسف،فاطمه و زهرا محبوب ترین نام های اشخاص هستند و با گلایه از سلیقه مردم پرسید چرا مردم باکو از اسامی ترکی استفاده نمی کنند؟ وی تصریح کرد دلیل علاقه به نام «یوسف» پخش سریال ایرانی «یوسف پیامبر» بوده است و گفت این سریال تاثیری زیادی در سلیقه مردم داشت.
پسوند روسی برای نام های ایرانی و عربی :
اما یکی دیگر از موضوعهای محوری برنامه پسوندهای اف و اوا و نام های خانوادگی مردم باکو بود. نصیف زاده در این خصوص گفت:
وقتی در سمینارهای بین المللی شرکت می کنم می بینم که همه ملت ها الگوی نام گذاری کمابیش مخصوص خودشان را دارند و در راس آن ها ارامنی ها، اما ما پسوند روسی یا فارسی را به اسم عربی مان اضافه می کنیم. شاید این به دلیل سطح نازل شعور ملی (آگاهی ملی) در بین ما باشد!
دیلقم احمد نیز در ادامه گفت اگر به ترکی امروز ما نگاه کنید کلمات عربی بی حد و حصری خواهید دید. وی گفت هویت ما طی 1300 سال عربی بود بعد از اشغال روس ها یک پسوند روسی هم به آن اضافه شد. گویی هویت ترک آذربایجانی بین هویت روس و عرب در نوسان است. من فکر می کنم طی 100-200 سال باید “اف و اوا” را برداریم و اسامی ترکی بیاوریم.
نصیب نصیب زاده نیز ادامه داد: این مشکل به مسئله ملت سازی در ما بر می گردد، شاید به 150 سال قبل و یا دوران حسن زرقاوی. در این کشور اگر کسی دیندار باشد، اسامی عربی استفاده می کند یا اگر اهل شاهنامه فردوسی باشد از اسامی فارسی مانند فرنگیس و تهمینه و… .
نصیب زاده معتقد بود برای این که ما بتوانیم به مرحله «ملت» برسیم باید از اسامی روسی پرهیز کنیم.
هویت ملی کم رونق در جمهوری باکو:
دیلقم احمد در بخش دیگری از صحبت های خود به کمرنگ بودن هویت و تمایز ترکی در گذشته باکو اشاره کرده و با ذکر بخش هایی از کتاب امپراتوری شوروی(1960) نوشته صمدآهواغلو گفت: آهو اوغلو در کتابش می نویسد وقتی به باکو و شوشا رفت، ترک ندیده است. بلکه بیشترین افراد روسها و ارمنی ها و سپس یهودی ها بودند. وی سپس به سایر گروههای کم جمعیت اشاره می کند که ترکان هم در بین آنها هستند.
احمد در ادامه با اعتراف به این که در خصوص ترکی سازی نامهای افراد و جغرافیایی تا اندازه ای «افراطی» است گفت، من معتقدم حتی اسم برخی از «شهرها» را نیز باید تغییر داد.
نصیب زاده در تایید صحبت های دیلقم احمد به بخش دیگری از کتاب مذکور اشاره کرده و گفت:
آهواغلو بسیاری از جمهوری های شوروی را با خودرو شخصی گشته و به ذکر ویژگی های انسانی و … آنها پرداخته. وی روایت می کند من به گرجستان و ارمنستان هم سفر کردم ولی وقتی از ارمنستان وارد جمهوری باکو شدم، جهان وطن گرایی شدیدی در این منطقه دیدم. در حالیکه در دیگر جمهوری ها ملیت و هویت ملی آشکار بود و وی این ها را با یکدیگر مقایسه می کند.
مردم آذربایجان ترک هراس هستند:
نصیب زاده گفت: اگر امروز هم توجه کنیم در جمهوری باکو، جهان وطن گرایی وحشتناکی وجود دارد. این در حالی است که تحصیل به زبان روسی برای کودکان ارمنی قدغن است و اولین بار در ارمنستان بود که شبکه های روسی زبان تعطیل شدند، گرجستان هم به همین نسبت. اما ما این طور نبودیم. برای مدتها زبان خارجی در رسانه های ما
حضور داشت. برای مدت ها یک فیلم خارجی(امریکایی) را با دوبلاژ به یک زبان خارجی دیگر (روسی) می دیدیم.
نصیب زاده ادامه داد: آذربایجان(جمهوری باکو) یکی از چند کشور دنیا است که در «ترک هراسی» وجود دارد.حتی در ارمنستان هم به این اندازه ترک ستیزی وجود ندارد. چون آنها به ما ترک می گویند. گرجی ها هم به ما «تاتار» می گویند که هم تحقیر است و دوست نداریم. اما در این کشور قانون است. نام زبان ما قانونا ترکی نیست آذربایجانی است.
