ماه و یک روز حبس تعزیزی محکوم شده اند.
در نظام حقوقی ایران محکومین به مجازات های حبس درجه 7 و درجه 6 در راستای زندان زدایی معمولا محبوس نمی شوند. هر چند اعمال نظام آزادی مشروط برای محکومین امنیتی ممنوع است اما تبدیل و تخفیف مجازات و اجرای نظام نیمه آزادی با توجه به سکوت قانونگذار ممکن به نظر می رسد. به ویژه اگر احتساب ایام بازداشت را نیز در نظر آوریم. در هر صورت حتی در صورت اجرای این محکومیت های کوتاه مدت به نظر نمی رسد که تناسب جرم و مجازات رعایت شده باشد.
از سوی دیگر حبس های درجه شش و هفت تاثیر چندانی در سجل کیفری نداشته و به مرور زمان آثار اندک آن نیز زدوده می شود.
به این ترتیب باید گفت اثر محکومیت فعلی تفاوتی با حکم برائت نداشته و جز تحمیل آثار و تبعات حقوق بشری از سوی سازمان های بین المللی به دولت، پیامد دیگری نمی توان برای آن قابل تصور بود.
بی هزینه بودن فعالیت علیه امنیت،استقلال و تمامیت ارضی کشور در نظام کیفری ایران باعث به سخره گرفته شدن حیثیت مملکتی شده است.
به نظر می سد فعالیت تجزیه طلبانه و نفرت پراکنی قومی به توجه اباحه آن از نظر قانون یکی از بی هزنیه ترین اشکال فعالیت سیاسی در ایران است.
آزاد گذاشتن دست نفرت پراکنان قومی در آذربایجان غربی که علنا به تحریک شهروندان کُرد می پردازند، همواره مورد انتقاد کارشناسان بوده است
