در آید؟
-نشریه های دو گانه سوز مرثیه سرایان قدرت
متاسفانه در سال های اخیر برخی از نشریه های محلی در تبریز نقشی دوگانه سوز داشته و به مرثیه سرایان قدرت تبدیل شده اند که فقط برای پول کار کرده و نقش ستون پنجم رکن چهارم دموکراسی را بازی می کنند، حق تالیف نمی پردازند و به بیگاری کشیدن از اهل قلم، هنر و عکاسی عادت کرده اند.
– انجمن های صنفی در اغما
چراغ انجمن های صنفی و سندیکایی محلی روزنامه نگاران نیز در دفاع همه جانبه از جامعه مطبوعاتی به روایتی خاموش است. اگر روزنامه نگاران دلسوز ملک و ملت به یکی از وظایف خود (افشاء فساد) بپردازد جسم و روح نحیف و بی پناهشان را گاها در برابر شاخ های دراز گاوهای چموش رم کرده قرار می دهند.
– آگهی نگاری و شهرداری نگاری
آگهی نگاری و کپی نگاری و در نهایت شهرداری نگاری در برخی از مطبوعات محلی تبریز به آفتی تبدیل و تک فروشی و پرداختن به وظیفه حرفه ای فراموش گشته و به بولتن داخلی اداری و سازمانی (با تیراژ محدود) تبدیل شده اند.فراتر از آن برخی از خبرنگاران در تبریز نیز یا به نهادهای دولتی جذب یا دعوت شده اند یا از سر ناچاری، نداشتن امنیت شغلی و دلایل بسیاری! به روابط عمومی ها و سازمان های شهرداری پناه برده اند.
-عدالت در توزیع آگهی
اکنون که نسیم سالم سازی شورای اسلامی شهر و شهرداری تبریز شروع به وزیدن نموده، بهتر است روابط خوب! برخی از مدیران مسیول و سردبیران با این دو نهاد در خصوص نحوه توزیع آگهی ها با رقم های بالا به نشریه های یاد شده که از جیب بیت المال پرداخت می گردد نیز به دقت مورد کنکاش قرار گیرد. مناسب است شورای شهر و شهرداری تبریز و مناطق علیرغم تلاش هایی که گاها برای سر پا ماندن نشریه های محلی انجام می دهند مبلغ دقیق آگهی به جراید محلی و نمایندگان نشریه های سراسری را طی گزارشی شفاف اعلام دارند و به عنوان نمونه دو روزنامه را که بالاترین میزان آگهی را از شهرداری مرکز و مناطق تبریز دریافت کرده اند انتخاب و اسناد، مدارک، مطالب آگهی شده و مبالغ دریافتی را در اختیار رسانه ها، افکار عمومی و کارشناسان قرار دهند. البته وقتی نشریه ای به وظیفه حرفه ای خود عمل نکند و حداقل ترین استانداردهای را رعایت ننماید طبیعی است که باید مورد نظارت و ذیحسابی دقیق قرار گیرد چرا که به واسطه های مختلف از بیت المال و جیب مردم ارتذاق می کند.
-ضرورت نظارت دقیق اداره ارشاد تبریز بر مطبوعات محلی
همچنین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که از صندوق بیت المال یارانه های مختلفی به نشریات پرداخت کرده و آن را به صورت علنی نیز منتشر می کند، موظف است تا نه تنها بر کیفیت و کمیت رسانه های یاد شده محلی نظارت دقیقی داشته باشد بلکه با حمایت از نشریه های مستقل و حرفه ای که به تولید خبر، گزارش، یادداشت، مقاله و … می پردازند از رکود، کپی کاری، کم تیراژی و بی تاثیری مطبوعات در تبریز بکاهد. هر چند دلایل دیگری بر این رخوت و عقب ماندگی است که در بخش های بعدی به آن اشاره خواهد شد.
