حاج‌میرزا عباس رسولی متخلص به «رسولی» فرزند حبیب‌اله یکی از روحانیّون تبریز می‌باشد. وی به سال ۱۳۱۷ در یکی از قراء ارسباران دیده به جهان گشود ولی تحصیلات و اغلب نشو و نمای او در تبریز شده است. عباس رسولی در ادبیات فارسی و عربی مطالعات خوبی دارد. وی متجاوز از ۳۰ سال است که شعر می‌سراید و اغلب آنها اشعار مذهبی است. آقای رسولی هوش و حافظه خوبی دارد.
او در سرودن انواع شعر طبع‌آزمائی کرده و در ساختن مادّه تاریخ نیز که یکی از فنون مشکل شعر است دستی قوی دارد. وی بیشتر از ۲۰ سال است که با استاد نظمی تبریزی غزل‌سرای معروف معاصر مؤانست و مجالست دارد و اغلب رموز و دقایق شعر را از این استاد فراگرفته است و اکنون خود نیز در هنر ظریف شعر فردی بصیر و صاحب‌نظر می‌باشد.
ایران، سرزمین شرزه شیران
ای خاک پاک ایران، وی مهد شرزه شیران
دیری است سرفرازی، از همّت دلیران
چون جان و دل ترا من بسیار دوست دارم
زیرا که حُبّ میهن، باشد دلیل ایمان
هر گوشه‌ای ز خاکت باشد سرای ملّت
ما را چه فرق دارد، تبریز با خراسان؟
نام هنرورانت، مشهور در جهان است
کز کارهای ایشان عقل است مات و حیران
دانشوران نامی، آورده سر از این خاک
فخر است هر یکیشان، بر خاک پاک ایران
بَس خاطرات تلخ و شیرین به یاد داری
وز سرگذشت شاهان، داری خبر فراوان
از دشمنان نکردی، پَروا و باک هرگز
هر چند داغداری، از حمله مغولان
صد سال گر «رسولی» وَصف تو باز گوید
هرگز یکی نباشد، در وَصفت از هزاران
