ناصر پورپیرار از پیامبران فکری پان ترکیسم افکار متضاد و متناقضی داشت. به گزارش وب سایت خبری- تحلیلی «آذریها» پورپیرار به عنوان یکی از عوامل کشورهای خارجی در ایران و «پروژه ای ضد ایرانی» از سوی حزب بعث مورد حمایت قرار می گرفت. پورپیرار نیز متقابلا خوش خدمتی های متعددی برای اعراب داشت.
یکی از افکار جال توجه پورپیرار «شهید نامیدن صدام حسین» بود. وی در وبلاگ خود به نام حق و صبر نوشته بود:
« صدام هم چون تمامی سیاستمداران به قدرت رسیده، و از جمله سیاستمداران جمهوری اسلامی، و در برخورد با مسائل ملی اشتباهاتی داشته است… به گمان من، صدام یک قهرمان مقاومت اسلامی در برابر صهیونیسم و اگر کشته شود مانند هر اسیر دست کافران، یک شهید است»
وی در خصوص صحنه دستگیری صدام حسین نوشته بود:
«آن شوی کثیف آمریکایی – صهیونیستی کشف مخفیگاه صدام را فقط گولان و احمقان و کینه توزان بیگانه با فرامین و فراخوان های تاریخ، باور کرده اند. صدام در مرکز بغداد و به هنگام ادای نماز مغرب دستگیر شد».
و نیز:
« صدام هم مانند مصدق و حتی تختی در قلب ملت های خود حای دارند و این است زاز جاودانگی آن ها. چرا که مردم اشتباه نمی کنند».
نا گفته پیدا است که جریان قوم گرا در آذربایجان نه تنها با این موضوع مشکلی ندارد بلکه به عنوان حرکت ضد امنیتی و ضد ملی از این احساسات نیز استقبال می کند.
محمدتقی زهتابی نیز در اوایل دهه 1350 به خدمت حزب بعث صدام حسین درآمده و بخشی از آثارش را در بغداد به چاپ رسانده بود. گفتمان امروزی حرکت قومی آذربایجان نیز سنتزی از پان ترکیسم و پان عربیسم و گرایش های ضد ایرانی بعث است که به واسطه زهتابی وارد کشور شد.
وی هم چنین در پاسخی سوالی در خصوص قاجاریه می نویسد:
«هنوز حتی یک عکس و سند دست نبرده و سالم نیافته ام که به نحوی حضور سلسله قاجار در تاریخ معاصر ایران را ثابت کند».
