به یکصدمین سالگرد نسل کشی ارمنیان کرده است.
شاهین مقاله خود را اینگونه آغاز می کند:
هنگامی که روز دوم آوریل فرا می رسد، قلبم آزرده و وجدانم مشوش می شود ،از انسانیت خجالت می کشم،در این روز و جلوی دیدگانم آن کودکانی را می بینم که در راه سوزان بیابانها از گرسنگی و تشنگی هلاک شدند و مادرانی را می بینم که بالجبار خانه های خود را رها کرده و بدنبال سرنوشتی نامعلوم رهسپار مرگ می شوند.
چرا دوم آوریل؟ زیرا در این روز در شهر وان ترکیه جشن پیروزی و آزاد سازی شهر از دشمن را جشن می گیرند یعنی پاکسازی شهر از ارمنیان قسمتی از ارمنیان شهر وان را به تبعید اجباری وا داشتند و قسمت دیگر را دسته دسته کنار دیوارهای شهر تیرباران کردند.
آنها بسیار بی رحمانه کشتند و در توجیه این عمل شنیع خود بزرگترین داستانهای تخیلی را رواج دادند. آنها حتی به قبرهای ارمنیان هم رحم نکردند و همه را نابود کردند.
ای مسلمانان ترکیه تا کی می خواهید به این سیاست انکار ادامه دهید؟ بگذارید نوادگان ترکان جوان که مصبب این جنایات بودند پاسخگو باشند و از اجدادشان دفاع کنند، شما خود را آلوده این داستانهای کثیف نکنید و دست از حمایت آنان بردارید.
ای مردم ترکیه این گفته پیامبر اسلام را بیاد بیاورید که می گوید: حتی اگر دختر من گناهکار باشد باید مجازات شود.
آنها می گویند برخی از ارامنه به دشمن پیوسته بودند ،به فرض هم اگر چنین باشد وظیفه دولت دستگیری و مجازات عادلانه آنان در دادگاه بوده است نه آنکه هزاران زن ،کودک و سالخورده بیگناه را قتل عام کنند.
از اینرو امروز وظیفه تک تک ما مردم است که این واقعیات را بپذیریم و عذرخواهی نمائیم، زیرا اگر ارمنیان ما را ببخشند خداوند مار را نخواهد بخشید
ما وظیفه داریم به ارمنیان بگوییم:
ما را ببخشید که اجداد ما نتوانستند از اجداد شما محافظت کنند ،ما عذر می خواهیم.
