عده ای از فرصت‌طلبان و آشوب‌گران در سطح استان آذربایجان غربی مدعی هستند که نامهای جغرافیایی استان طی یک بازه زمانی از 1316 تا 1385 تغییر کرده است. متاسفانه عقلای قوم نیز تحت تاثیر این صحنه آرایی های کودکانه و فهرست‌سازی های جعلی، اظهاراتی را مطرح میکنند که شایسته فردی فرض می شود مقداری از عقلانیت در او وجود دارد، نیست.
همین عده لیستی هم از اسامی مورد نظر تهیه کرده و در اینترنت قرارداده اند. با مطالعه لیست متوجه خواهیم شد که دسته ای بزرگی از این اسامی، اصولا فارسی هستند که در گویش محلی تغییر کرده اند ولی در اوراق رسمی به همان زبان فارسی ثبت شده است. مانند « قوم قاسیم» که به «گل قاسم» تغییر نام یافته. یا «گامیش آوا» که به «جمشید آباد» تغییر یافته.
برخی از اسامی اصولا در شان محل نبوده و مانند «داش آتان» به معنی سنگ انداز، که به دانش آباد تبدیل شده است.
و یا یک منطقه به نام «وهرم» به « بهرام» تغییر نام یافته است. «وهرام» تلفظ پهلوی و فارسی باستان واژه بهرام است. منطقه ای مانند «جانگیر» به «جهانگیر» تبدیل شده است که هر دو فارسی هستند.
بخشی از نامها اصولا فارسی بودند اما در محاوره به شدت تغییر شکل پیدا کرده بودند مثل «میرزه کره» که به «میرزا کره» تغییر یافته است. یا «ممد کندی» که به صورت «محمد کندی» ثبت شده است. اسامی مانند «سیدآوا» به «سعید آباد» و «رش‌آوا» به «رشید آباد» تغییر پیدا کرده اند. توضیح اینکه در گویش آذری و زبان محاوره عامیانه کلمه «آباد» به آوا تبدیل میشود.
در این لیست حتی به نامهای پارسی میتوان برخورد که به ترکی تبدیل شده اند مانند «زال» که به «قره گوز» تبدیل شده . برخی نام ها مانند «خسرو شاه» به خسرو شهر تبدیل شده است.
تابلو نویسی و ثبت رسمی در تقسیمات کشوری، باید بر اساس زبان معیار و استاندار صورت گیرد. اینکه در یک منطقه کلمه «محمد» به صورت ممد تلفظ می شود و یا کلمه حسین را به حوسن میخوانند، دلیل ثبت در اوراق رسمی نیست.
ادعا شده است که عده ای از نامها ریشه ترکی(!) داشته اند و به فارسی تبدیل شده اند. نخست اینکه به صرف ادعا نمی توان اتکا کرد و باید، مستندات لازم برای اثبات آن ارائه شود. اگر ثابت شد که نام قبلا ریشه ترکی داشته است باید دید به چه دلیل تغییر یافته است. اگر دولت قصد تغییر نام اسامی ترکی را داشت اصولا نمی بایست این همه نام به زبان ترکی در منطقه وجود میداشت. از زنجان تا خوی ده تا و صدها نام محل به زبان ترکی وجود دارد که تغییر نکرده است. کافی است فقط بر روی نقشه نگاهی ریز داشته باشیم.
اما این نکات مقدمه ای بود برای ورود به اصل مطلب! اقای بهادری و برخی دیگر ادعا کرده اند که در رژیم پهلوی نزدیک به دو هزار نام تغییر یافته است! در بالا نشان دادیم که آن دوهزار عدد ادعایی شامل چه مواردی بوده است و لیستی که توسط پان ترکیست ها تهیه شده در برخی از موارد حتی شامل، اسامی پارسی است که به ترکی تبدیل شده اند.
اما یک سوال از آقای آقای بهادری ضرورت دارد، آیا نام میدان «امام حسین ع» در ارومیه نیز توسط رژیم پهلوی به شما تحمیل شده بود که این نام پر سابقه را کمرنگ و نام بی معنای «گول اوستی» (به معنی بالای‌برکه) بر آنجا نهادید؟
آقای قاضی پور که ادعا می‌کند عاشق امام حسین (ع) دارد چرا در این خصوص ساکت ماند؟ آیا آبادی دیگری در کل شهر ارومیه نبود که نام «گول اوستی» را در آنجا استفاده کنید؟
همانطور که در تصویر دیده میشود، تابلوی میدان امام حسین (ع) به صورت ریز و مخدوش در پایین میدان نصب شده است به طوری که در ترافیک شهری اصلا قابل مشاهده نیست و کلمه «امام» نیز در آن مخدوش شده است. از سوی دیگر تابلو جعلی « گول اوستی» به صورت فاخر، با کیفیت عالی و ابعاد و ارتفاع زیاد در میدان رخ نمایی می کند. بدیهی است که در این شرایط نام میدان امام حسین (ع) به تدریج از اذهان زدوده میشود.
مساله تغییر نامها در ارومیه تبدیل به یک جنگ نمادین شده است. این جنگ نمادین به لحاظ نشانه شناسی اهمیت زیادی دارد و نباید از آن غافل بود. کسانی که ادعای مذهبی بودن دارند و در هر فرصتی هویت مذهبی را در برابر هویت ملی قرار میدهند و شیعه بودن خود را به عنوان یک چماق بر سر کردهای اهل سنت می کوبند، به ما بگویند که چرا از یک میدان مهم شهری، «شیعه زدایی» کردند و به جای آن یک نام مسما را به صرف ترکی بودن وارد نمودند؟ شورای شهر ارومیه با چه عقل و درایتی چنین مصوبه ای را تصویب کرد و چرا فرماندار این مصوبه را امضاء نمود؟
اگر همین کار در جایی مثل مهاباد یا سنندج صورت میگرفت با اصل سنت آنجا چه رفتاری میشد و آنها را به چه چیزهایی متهم می کردید؟
آری در هیچ شهر سنی نشینی، اسم میدان امام حسین (ع) با یک نام بی آبرو، جایگزین نشده است. اسم میدان امام حسین (ع) در شهری عوض شده است که نمایندگانش در مجلس پشت این نام، پنهان شده اند ولی در عمل نیات دیگری دارند. این جسارت به ساحت امام حسین (ع) در شهری صورت گرفته است که سیاسیون ریاکارش، از تشیع به عنوان استتارِ «پان ترکیسم» بهره برداری میکنند و الا، شیعه نمادی بزرگ‌تر از امام حسین (ع) ندارد و کمرنگ کردن این نماد یا سکوت در برابر آن نشانگر، عدم اخلاص در تشیع است. بنابراین به نظر می رسد، اهل سنت استان ارادت بیشتری به امام حسین (ع) و اهل بیت دارند.
امید می رود استاندار جدید جناب آقای شهریاری نسبت به مقولاتی از این دست و رخنه جریان بیگانه گرا در بدنه استانداری و شهرداری تدبیری کرده و این استان را از شر این باند مترجع خلاص سازد.
