برانگیخت.
پرچم نمادی مقدس است که در عرف سیاسی کاربردی مشخص و توام با احترام دارد. جایگاه پرچم در مراسم ها و آئین ها بر دیوار یا بلندترین نقطه است به طوری که بالای سر افراد قرار گیرد نه در سطح مساوی یا پست تر. پرچمها به جز آئین های سوگند دسته جمعی (مانند سوگند سربازی) هرگز بر روی میزها پهن نمی شوند. همچنین ساختن «کیک» از پرچم نیز امری خنک و غیرمتعارف است.
اقدامات و اظهارات یکی از اعضای جبهه ملی که این مراسم نیز سر «سرای» وی برگزار شده بود مدتها است برای جبهه ملی دردسرساز شده است. کورش زعیمی چندی پیش نیز با انتشار بیانیه ای از «اقدامات مشروع» گره تروریستی پژاک حمایت کرده بود. وی همچنین تلاش هایی بر علیه اظهارات اصولی و سنجیده ادیب برومند پیرامون جایگاه تشیع در هویت ایرانی داشت که در این قضیه با برخی قوم گرایان و عوامل ضدملی مانند (اسماعیل نوری اعلاء) همراه شد. ادیب برومند ضمن یک اظهارنظر بیان داشته بود که «تشیع جزو ارکان هویت ایرانی است و تمامیت ارضی ایران را از دوران صفوی به این سو تامین بلکه تضمین کرده است».
این اظهارا در عین حال که خشم بسیاری از جریان های قومی وابسته به خارج را برانگیخت، در رقابت های درونی جبهه ملی نیز منشاء مانور و شکاف شد. این در حالی است که بسیاری از ایرانشاسان غربی نیز در توصیف و تبیین هویت ایرانی به «تشیع» توجه می دهند.
دکتر محمد مصدق نیز همواره بیان می داشت:
«من ایرانی و مسلمانم و برعلیه هرچه ایرانیت و اسلامیت را تهدید کند، تا زنده هستم مبارزه می‌کنم ». ضمن بازخوانی صورت مذاکرات مجلس شورای به اشارات صریحی از مصدق دال بر اهمیت مذهب می توان برخورد کرد. هر چند مصدق سیاستمداری سکولار بود اما هیچگاه نقش اجتماعی، اخلاقی و تاریخی مذهب را نفی نمی کرد.
اما به نظر می رسد منتقدین جناب برومند فعلا می بایست بیش از هر چیز آئین استفاده و پاسداشت پرچم را تمرین کنند.
