شهرستان ترتر با جمعیت 110000 نفر در 5 کیلومتری مرز منطقه جنگی قره باغ و محل استقرار نیروهای نظامی ارمنستان قرار دارد . به گزارش آذریها مردم شیعه ترتر که قبل از مناقشه قره باغ به کار کشاورزی و دامداری اشتغال داشتند و از کاشت پنبه امرار معاش می کردند، برای آبیاری مزارع و استحمام و آب شرب به آب سد سرسنگ وابسته هستند. از 22 سال پیش تا کنون که سد سر سنگ توسط نیروهای ارمنستان کنترل می شود، آنان در زمان های مورد نیاز از ماه آوریل تا دسامبر آب را بر روی مردم می بندند و در زمستان که در اثر بارش باران و نزولات آسمانی هیچ نیازی به آب اضافی نیست، آب سد را رها می کنند که نه تنها مورد استفاده قرار نمی گیرد بلکه زمینهای خشک شده در اثر عدم کشت و زرع را می شوید و خسارت غیر قابل جبران بوجود می آورد. در حال حاضر بخاطر کم آبی در فصل های بهار و تابستان 9000 هکتار از زمین های کشاورزی زیر کشت نمی رود و همین امر باعث فرسوده شدن زمین و باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی شده است. سد سرسنگ در سال 1976 ساخته شده و در چهل سال گذشته مورد تعمیر و مرمت قرار نگرفته است و با وجود دو توربین بزرگ برای تولید برق ، از توربین های سد استفاده نمی شود. وی اضافه کرد مردم منطقه ترتر برای تامین آب مورد نیاز خود 586 حلقه چاه آب حفر نموده اند که این امر باعث کاهش شدید ذخیره آب در سفره های زیر زمینی شده و کمیت و کیفیت آب چاه ها بشدت پائین آمده و بعلت شوری و وجود املاح عملا غیر قابل استفاده شده است. احتمال اینکه بخاطر ادامه مناقشه قره باغ و در صورت وقوع جنگ ، سد سرسنگ تخریب شود،وجود دارد که در این صورت حداقل 6 روستا در منطقه زیر آب خواهد رفت.
قبلا سی هزار هکتار از اراضی این منطقه از آب سد سرسنگ که تحت کنترل ارمنستان است، سیراب می شد ، ولی در حال حاضر برای مصارف کشاورزی و رفع نیازهای مردم به 180 میلیون متر مکعب آب نیاز دارند.
در روستاهای “اسماعیل بیلی” و “او اوغلی” کم آبی و بی آبی بیشتر به چشم می خورد چون در اثر کم آبی، مار زدگی بیشتر شده و انواع بیماری ها منجمله بیماری قند حتی در بین کودکان 5 ساله نیز شیوع یافته است.همچنین در اثر غیر بهداشتی بودن آب آشامیدنی و عوارض آن، سقط جنین و تولد نوزادان ناقص الخلقه وجود دارد. در منطقه جنگلی ترتر 529 هکتار جنگل طبیعی وجود داشت که بخش عظیمی از آن در حال خشک شدن است و روستای “او اوغلی” گاهی حتی برای استحمام و غسل اموات و جنازه ها آب پیدا نمی کنند. طی 20 سال گذشته این وضعیت اسفبار به سازمان های بین المللی منتقل شده ،ولی متاسفانه نتیجه ای حاصل نشده است.
