ستاره صبح: شرایط سیاسی کشور در دو جبهه جغرافیای سیاسی داخلی و وضعیت ژئوپولیتیکی خارجی آهسته – آهسته در وضعیتی دشوار و نگران کننده قرار می گیرد و نگرانی را نسبت به آینده تداعی می‌کند و وضرورت درک و بهبود اداره کشور می‌رود.
درحالی که از یک طرف، عدم آگاهی علمی با اوزان ژئوپولیتیک ایرانی در صحنه بین المللی سبب مشکلات گشته است، باید اذعان کرد که وضع عمومی دولت یازدهم در مقایسه با دولت های نهم و دهم در محدوده کنترل بهتر بحران اقتصادی بهتر است، ولی باید دقت داشته باشیم که دولت پیشین از موهبت تایید گسترده ملت در انتخابات محروم بود و بهتر بودن این دولت نسبت به دو دولت پیشین از نظر بحران اقتصادی برای ملت در این تنگناهای فزونی یابنده جغرافیای سیاسی درونی و ژئوپولیتیک بیرونی ارزش و توجه اندکی دارد، در حالی که در دو دولت قبل با شکستن تعلیق غنی سازی پیشینه میهنی بر برجای گذاشتند.
به گمام می رسد که دولت یازدهم در برابر جغرافیای سیاسی حساسیت یابنده کشور در رابطه با پروسه خفته چالش جغرافیای سیاسی کشور در نتیجه ترک تازی های کنونی در تفرقه و جدا سازی قومی سرعت می گیرد.در این بین وضعیت انحصاری در آموزش و پژوهش جغرافیای سیاسی و ژئوپولیتیک که با کنار گذاشتن برخی از جغرافیا دانان سیاسی و ژئوپولیتیسین ها، این رشته دانشگاهی را از حیات پویاپی انداخته و سیر نزولی را طی می‌کند و از طرف دیگر، درنبود جغرافیای سیاسی و ژئوپولیتیک زنده و پویا در دانشگاه های کشور، ضربه به منافع ملی است، در نبود برخی استاندارد ها و وجود برخی ضعف ها افرادی بیان می‌دارند که کشور ایران که چند قومی و مثل یک کشور “چند ملیتی” است که تبعات حقوقی و بین المللی خطرناکی برای کشور دارد و از طرف دیگر این امر باعث خط کشی های قومی با عناوین مختلف مانند تدریس زبان های محلی می‌شود که ممکن است «امنیت ملی» ایران را به چالش بکشد.در نگاه به این اوضاع است که بعضا با توجه با درپیش گرفتن سیاست تسامح و تساهل در بربر قوم گرایان و در برابر زور گویان خارجی، کشور در شرایط حساسی قرار دارد،که بحران های فراگیرنده از یک طرف ممکن است سبب شود عده ای انگشت روی مسئله اقوام گذاشته و این وضعیت به گمانم وضعیت را برای سقوط به پرتگاه «ملوک الطوایفی عصر قاجار» که از سوی اسرائیل و آل سعود تشویق و تحریک حمایت می‌شود، تشویق تجزیه طلبی تحت عنوان های حلاجی نشده در قیاس وضعیت واقعی جغرافیای سیاسی مانند “پلورالیزم” و “فدرالیزم”، بازگشت کشور ما به شرایط آماده سقوط به پرتگاه “ملوک الطوایفی” عصر قاجاری را نوید می دهد و از طرف دیگر، با برملا شدن روز مره دامنه های گسترده تلاش های جداسری که از سوی اسرائیل و آل سعود علنا تشویق و تحریک می شود برای ما ملت چاره ای باقی نمی گذارد که تلاش کنیم از نظر سیاسی در انتخابات آتی مانع از بروز مشکلات بیشتر برای کشور شویم.
