رهبر انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای در دیدار با جمعی از نخبگان کشور با انتقاد از آن دسته از استادان دانشگاه که به طرح مسائل قومی و ضد ایرانی دست می زنند و یا جوانان را از آینده کشور نا امیده می کنند این اقدامات را «خیانت به ناموس ملی» دانستند.
به گزارش وب سایت خبری – تحلیلی «آذریها» به نقل از وب سایت رسمی رهبری، ایشان در دیدار با نخبگان کشور اظهار داشتند که اساتید دانشگاه «باید ایران را دوست بدارند». در این بخش از سخنان آمد:
« استادها باید دلسوز باشند؛ استادها باید متعهّد باشند؛ باید ایران را دوست بدارند. استادهایی را ما می‌شناسیم -البتّه بنده از دور می‌شناسم- که ایران را دوست نمیدارند؛ آبادی ایران، آینده‌ی ایران برایشان مهم نیست؛ این‌جور استادی به‌درد نمی خورد. نمی توانم در دل، به چنین استادی امید ببندم؛ استادی که کشورش را دوست ندارد، استادی که اتّحاد کشورش را دوست ندارد، استادی که سر کلاس درس حرفی میزند -ولو ارتباط به موضوع درسی هم ندارد- که نتیجه‌اش اختلافات قومی در کشور است و دانشجو را به آن سمت میراند، این استاد استاد مطلوبی نیست. استادی که اگر در دانشجو تعهّد مذهبی احساس بکند با او سر ستیز پیدا میکند، این استاد استاد خوبی نیست. استادانی که متعهّد باشند، دلسوز باشند، کشورشان را دوست بدارند، انقلابشان را دوست بدارند و برجسته‌ی علمی باشند، بر محور یک‌چنین استادی اگر هسته‌های علمی به‌وجود بیاید، این بسیار چیز مفیدی است؛ دانشجو را حرکت میدهد و دانشجو احساس میکند که مفید است، دارد پیش می رود».
ایشان در خصوص دلسرد کردن جوانان از آینده کشور فرمودند:
« آن‌وقت کسانی بیایند جوانهای ما را دلسرد کنند؛ هم دلسردی از حال، هم دلسردی از آینده؛ [این که بگویند] «آقا چه فایده دارد؟ برای که؟ برای چه؟» اینها دلسردکننده است، اینها خیانت است. هرکس بکند، خیانت است. مدیری انجام بدهد، خیانت است؛ استادی انجام بدهد، خیانت است؛ نویسنده‌ی روزنامه و مجلّه‌ای انجام بدهد، خیانت است؛ خیانت به کشور است، خیانت به ناموس ملّی است».
به گزارش آذریها کسانی مانند صادق زیبا کلام ، مصطفی ملکیان، یوسف اباذری، ناصر فکوهی و… از جمله اعضای هیات علمی هستند که در سالهای گذشته به صورت هیستریک و مدام به تحقیر و توهین ملت ایران پرداخته و سعی کرده اند به اختلافات قومی در کشور دامن بزنند.
همچنین بسیاری از نشریات دانشجویی در دانشگاه ارومیه، محقق اردبیلی، سنندج و تبریز به اختلاقات قومی – قبیله ای در بستر دانشگاه دست می زنند.
