اصولا تشکیل فراکسیون برای افزایش رفاه ملت و یا رفع یکی از نیازهای اولیه شهروندان است و باید در جهت منافع مملکت باشند. اما باید در مورد فراکسیون های قومی کمی تأمل کرد و تبعات آن را سنجید و مورد ارزیابی قرار داد، تأسیس فراکسیون قومی ترک نشین ممکن است باعث شود که لر زبان ها، بختیاری ها، بلوچ ها، گیلانی ها و… هم بخواهند فراکسیون قومی تشکیل دهند و از این طریق بر سیاست تأثیر بگذارند. به اعتقاد نگارنده، اگر این فراکسیون منحل نشود، ممکن است در آینده شاهد جدال های قومی در مجلس باشیم که منجر به تفرقه و تشدید منازعات قوم های متعدد شود. طبق قانون اساسی، مجلس باید حقوق عادلانه و مساوی برای همه اقوام و ادیان الهی فراهم کند، باید ببینیم قوانین ما و اجرای آن ها چه اشکالی دارد و در پی حل کردن آن ها باشیم. بهتر است از کسانی که مؤسس این فراکسیون هستند سوال کنیم نیت آن ها چیست و آیا به همه ابعاد تشکیل این فراکسیون فکر کرده اند؟
به لحاظ حقوقی در هیچ کجای آیین نامه های مجلس و قوانین داخلی مجلس درمورد فراکسیون های قومی اصلی نیامده است و به نظر نگارنده این فراکسیون فاقد استنادات حقوقی است. توصیه بنده به نمایندگان این است که باید مراقب تبعات آن باشیم. تأسیس فراکسیون های قومی بدین معناست که ما در جهت توزیع امکانات در منطقه خود برمی آییم و اگر یک زمانی در گوشه دیگر مملکت که هم قوم ما نیستند، بی عدالتی پیش آمد، از آن دفاع نمی کنیم و این مخالف اصول متعدد قانون اساسی است که نماینده را نماینده همه ملت شمرده است و در برابر تمام ملت مسئول دانسته است. نماینده باید یک دید ملی و انسانی داشته باشد. وظایف یک نماینده با شورای شهر و یا با استاندار یا سایر نخبگان محلی متفاوت است و یک نماینده مسئول کل کشور است و اگر قانونی هم تصویب می شود یک قانون محلی و قومی نیست، بلکه این قانون کلان و کشوری است. به نظر می رسد چرایی این حرکت ها نیازمند بررسی بیشتر است. اگر بخواهیم که بر مبنای قومیت در مجلس جهت گیری کنیم و بر وزیری فشار آوریم تا منابع و امکانات را سمت قوم خود جذب کنیم و باعث افزایش شاخص محرومیت در استان های دیگر که نماینده کمتری دارند باعث تبعیض شده ایم. چه اصول گرا باشیم و چه اصلاح طلب به اعتقاد نگارنده باید در اینجا نظارت بر نماینده ها لحاظ شود، این نگاه خلاف عدالت و اصول قانون اساسی است. درست است که نماینده ابزار قانون را در اختیار دارد و می تواند ائتلاف قومی تشکیل دهد و به وزیر یا هیئت دولت فشار بیاورد اما نباید خدای ناکرده عامل تبعیض و بی عدالتی شوند.
این سوال از تأسیس کنندگان فراکسیون قومی وجود دارد که هدف چیست؟ آیا در پناه وحدت و همدلی می توانیم به اهداف خود که توسعه کشور است برسیم یا با تفرقه؟
