مدیر مرکز تحقیقات استراتژیک «اطلس» خواستار برپایی پایگاه نظامی ترکیه در خاک جمهوری باکو شد. وی گفت، آنکارا باید پس از تاسیس پایگاه نظامی ترکیه در قطر، چنین پایگاهی را نیز در نخجوان جمهوری آذربایجان تاسیس کند.
به گزارش پایگاه اینترنتی روزنامه «ینی مساوات » الخان شاهین اوغلو گفت در گذشته ، هر وقت موضوع تاسیس پایگاه نظامی ترکیه در جمهوری آذربایجان به میان می آمد، این موضوع مطرح می شد که ترکیه عضو ناتو است و جمهوری آذربایجان در این سازمان عضویت ندارد و به همین علت، امکان تاسیس پایگاه نظامی ترکیه در جمهوری آذربایجان وجود ندارد. اما، تاسیس پایگاه نظامی ترکیه به عنوان عضو ناتو در قطر، این استدلال را منتفی کرده است».
الخان شاهین اوغلو افزود : « به همین علت، ترکیه باید به حضور نظامی خود در نخجوان رسمیت بدهد و پایگاه نظامی در این منطقه دایر کند».
صلح الدین اکبر، رییس «سازمان همکاری با ناتو» در جمهوری آذربایجان نیز در پاسخ به این سوال که آیا مقررات ناتو ، ترکیه را از تاسیس پایگاه نظامی در کشورهای غیرعضو ناتو منع می کند یانه؟، گفت :
« آمریکا خود خارج از ناتو دارای شانزده متحد استراتژیک است. یعنی ناتو نمی تواند برای سایر کشورهای عضو نیز ممانعتی ایجاد کند. تاسیس پایگاه ترکیه در قطر نیز نشان می دهد که ناتو مانعی در برابر تاسیس پایگاه ترکیه در جمهوری آذربایجان ایجاد نمی کند. در سال 2010 نیز ترکیه و جمهوری آذربایجان قراردادهمکاری استراتژیک و کمک متقابل امضاء کرده اند. این قرارداد نیز می تواند پایه حقوقی برای تاسیس پایگاه نظامی ترکیه در جمهوری آذربایجان باشد.»
تحلیل خبر:
مطابق اصول اولیه علوم استراتژیک تنها کشورهای درجه چندم و ضعیف که قادر نیستند به تنهایی از استقلال و تمامیت ارضی خود دفاع کنند، خواستار حضور نظامی یک قدرت منطقه ای در قلمرو حوزه خود می شوند. باکو تا کنون چندین بار از ناتو و امریکا درخواست مشابهی را مطرح کرده است.
باید پرسید که آیا جمهوری باکو با مساحت و جمعیتی بیشتر از ارمنستان و بودجه نظامی بالغ بر ده برابر این کشور و صادرات نفت و گاز هنوز قادر نیست از موجودیت ملی خود دفاع کند؟
پس منفی است. به این دلیل که کشور موسوم به جمهوری آذربایجان فاقد علت وجودی مستقل است و بر پایه دروغ بنا شده است. این کشور فاقد مشروعیت است همان طور که نظام سیاسی آن نیز مشروعیت و مقبولیت لازم را ندارد. روند طبیعی دولت- ملت سازی در جمهوری باکو، طی نشده است و از همین رو شهروندان این کشور فاقد حس ملی و مسئولیت اجتماعی اند. هر چند دولت علاقه دارد که از طرق مصنوعی برای آنها تاریخ یا غرور ملی ایجاد نماید. اما هنگامی که یک کشور فاقد “علت وجودی” باشد، نمی تواند به این آسانی روی پا خود بیاستند و حتی پول، حمایت خارجی و… نمیتواند ضامن ادامه بقای آن باشد. لاجرم لازم است که بقای خود را به قدرتهای دیگر منطقه ای مانند ترکیه و اسرائیل گره بزند.
