در روزهای اخیر کنفرانسی در باکو با عنوان کنفرانس آزادی قراباغ برگزار شد که هیات های غیردولتی از کشورها منطقه در آن شرکت کردند.
هیاتی از ایران نیز با ظاهر غیردولتی در آن کنفرانس شرکت کرده است. بماند که سیاست رسمی ج.ا.ایران همانطور که بارها از زبان وزارت خارجه و مقام معظم رهبری بیان شده است،حل و فصل مناقشه بدون درگیری و از راه مسالمت آمیز و بدون دخالت هیچ کشوری جز دو طرف عنوان شده است.
اما تیم اعزام شده از ایران بر خلاف این سیاست، از مداخله نظامی کشورهای دیگر از جمله گرجستان و ترکیه و روسیه و حتی ایران حمایت میکند و اصولا اعتقادی به حل و فصل مسالمت آمیز مناقشه ناگورنو قراباغ ندارد. تا این جای مسئله، می گوییم سلیقه شخصی است و هر کس می تواند نظر شخصی خود را داشته باشد و فرض می کنیم هیات مزبور با هزینه و پول خود برای منافع راهبردی باکو در حال جانفشانی است!
اما ماجرا زمانی جالب شد که برخی از اعضای اعزام شده به این کنفرانس ، فورا سر از قبرستان فخری و مزار پیشه وری خائن درآوردند. همان کسی که حین اشغال کشور توسط ارتش سرخ سعی کرد استان های شمالی ایران را تجزیه کند و در این مسیر بسیاری از مردم مخالف را کشت و ماموران دولتی را قتل عام و دست آخر با دزدیدن پول های بانک ملی، صدها تخته قالیچه نفیس از خانه مردم و هزاران راس گوسفند به شوروی گریخت!
مراسم ادای احترام هیات اعزامی ایرانی! برای آزادی قراباغ در مزار “نماد خیانت به کشور و اشغال” و سوز و ناله هایی که در “زیارت” از مجسمه پیشه وری کرده اند، این پرسش را به وجود می آورد که شمایی که مخالف اشغال اراضی کشورهای دیگر هستید، چرا از اشغال سرزمین خودتان توسط ارتش سرخ و نماینده آنها یعنی جعفر پیشه وری حمایت می کنید؟
عجیب است که برخی ارگان های فرهنگی کشور، بودجه عمومی را آن هم در این شرایط اقتصادی برای این وطن فروشان هزینه میکنند. شاید برای نخستین بار در تاریخ کشور باشد که می بینیم بودجه عمومی خرج منافع دیگر کشورها و خودزنی میشود.
این حادثه یکبار دیگر ثابت کرد که قراباغ در حقیقت پوشش جریان های نفوذی و پان ترکی است که قصد دارند با بهانه کردن اشغال قراباغ، طرح اشغال ایران و تجزیه را زمینه سازی کنند.
