تردیدی نیست که تنشهای بیرون از زمین فوتبال که در ادبیات ورزشی از آن به عنوان “حاشیه” یاد می شود، تأثیر بسیار مخربی بر عملکرد ورزشکاران می گذارد.
حال و روز این روزهای باشگاه فوتبال تراکتورسازی تحت مدیریت زنوزی نمونه عینی این مسئله است.
سال گذشته هم با بحرانی که با اخراج دروازه بان این تیم توسط مدیر باشگاه آغاز شد، عملکرد بازیکنان و کادر فنی تراکتور افت بسیاری کرد و این تیم در هفته های پایانی حتی از رفتن به جام باشگاههای آسیا هم باز ماند.
“حاشیه”های بیرونی تیم تراکتور که با بحران آفرینی عناصر معلوم الحال در هر بازی این تیم ادامه می یافت، در پایان لیگ، با حمله و ضرب و شتم کاپیتان تیم ملی و باشگاه تراکتورسازی، مسعود شجاعی به انتها رسید.
▫️در فصل جاری نیز بحران و حاشیه سازی های بیرون از زمین و بی ارتباط با فوتبال، برای تراکتورسازی به طرزی ادامه یافته که گویی اساس هزینه های سرسام آور باشگاه، برای ایجاد همان حاشیه ها و بحرانهاست و نه موفقیت تیم.
نشانه های این تردید وقتی تقویت می شود که می بینیم که در ابتدای فصل، از طرف مدیریت باشگاه، نام “تراکتورسازی ایران”به “تراکتور آذربایجان” تغییر می یابد و پیراهن تیم در شباهتی غیرقابل انکار با پیراهن تیم ترکیه طراحی می شود و نیز از طرف مجموعه مدیریت باشگاه، رفتارهای ضدملّی عناصری که به ورزشگاه می روند، به طور صریح و اساسی تقبیح نمی شود.
با افزایش این تنشها در چند هفته اخیر که مربی ترکیه ای این تیم هم با برخی عملکردها و اظهارنظرها در آن بی تقصیر نیست، تیم تراکتورسازی که با وجود یک دروازه بان آماده، در هفت هفته نخست لیگ حتی یک گل هم دریافت نکرده بود و در رقابتی تنگاتنگ برای صدرنشینی می جنگید، طی سه هفته با سه شکست متوالی از تیمهای بالای جدول و دریافت هشت گل، به رتبه پنجم نزول کرده است.
دوستداران واقعی تراکتورسازی که بر خلاف ادعای گزارشگر بازی این تیم با استقلال، خواهان گرفتن “جام فلزی” یعنی قهرمانی در لیگ هستند و اهداف دیگری را دنبال نمی کنند، به خوبی می دانند که تنشهای ایجادشده به دست افرادی که اهداف ضدملی خود را در پشت این تیم پنهان کرده اند، جز به برهم زدن تمرکز و کم شدن انرژی بازیکنان و کادر فنی و در نتیجه شکستهای دیگر در بازیهای حساس این تیم، حاصل دیگری نخواهد داشت.
