بدون شک مسئله ی طایفه‌گرایی سالهاست که مثل خوره به جان برخی از شهرهای ایران افتاده است و هر انتخاباتی را در این شهرها غیر سیاسی و عقیم کرده است. روزگاری در این مناطق خان ها و فئودال ها بر اساس اندیشه ی حکمرانی مغولی بر این مناطق حکمرانی می کردند و به ظلم و ستم مردم منطقه می پرداختند. رضاشاه خان و خان بازی را در ایران ریشه‌کن کرد ولی خان‌ها رفتند اما خان‌نما ها و منش آنها در این مناطق به وسیله عده ی دیگری در حال ادامه می باشد. با ظهور دولت مدرن از شدت طایفه گرایی و محلی گرایی کاسته شد ولی بعدها این نهاد های پیشا مدرن بازتولید و در صحنه سیاست محلی به کار گرفته شدند.
با رفتن خان‌ها عده‌ای در راس هر طایفه قرار گرفته و با خواندن خود به نام بزرگ طایفه شروع به سواستفاده و کسب درآمد از این راه کردند. در واقع بزرگ طایفه بودن تبدیل به شغلی برای کسب درآمد این بزرگان به ظاهر محترم تبدیل شد. در چند دهه ی اخیر مسئله ی اتخابات شورای اسلامی و شورای شهرها یکی از بهترین و پرسودترین منبع درآمد برای افراد طایفه‌باز قرار گرفته است.
با شروع روند مدرنیزاسیون به تبع آن گسترش شهرها و برپایی دانشگاه‌ها در ایران به تدریج قشر نخبه ای در این مناطق شکل گرفت که می توانست سدی در مقابل طایفه‌گرای و تمامیت‌خواهی طایفه‌بازها باشند اینبارشوربختانه خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود و چندی نگذشت که خود این روشنفکران به مثابه ابزاری در درگیری های طایفه ای در پهنه ی سیاست به کار گرفته شدند تا آنجایی که اکنون نه تنها قدرت آنچنانی برای روشنگری و آگاهی دادن به توده ندارند،بلکه در اثر سیاست های بومی گزینی آموزشی خود نیز درگیر این مسائل پیشامدرن طایفه گرایی و ایل سالاری شدند.
و اما چه کسانی از این طایفه گرایی سود میبرند و ذی نفعان این درگیری ها که هستند؟ معمولا کسانی که خود را بزرگان طایفه می نامند ودارای منافع اقتصادی کلانی درمعادلات طایفه گرایی هستند، این کوتوله های سیاسی منافع خود رادرتنش بین طایفه ها وحفظ معادلات طایفه گری می دانند؛ لذا سعی می کنند ازطریق نفوذ بالایی که دربین طایفه ی خود دارند احساسات وتعصبات طایفه گرایی را دامن زده تا اینکه به منافع خود برسند.نمونه ی بارزاین اقدامات، انتخابات مجلس وشوراهای شهرمی باشد.
این روزها که کم کم به انتخابات دهمین دوره ی مجلس شورای اسلامی نزدیک می شویم بازار این کاسبان داغ شده است و با راه انداختن کمپین‌هایی به اسم طایفه ی خودشان در فضای مجازی درصدد تحریک مردم طایفه حول محور منافع شخصی خودشان می باشند. با شعارهایی همچون
هر کی نگه کاکاشه/تومون زنش وناشه.(هر کس به هم قبیله اش رای ندهد/از زن کمتر است)و پرچم پر افتخار طایفه را باید برپا کنیم و …درصدد بازی با احساسات مردم عادی می باشند و در آخر هم اینان سوار این احساسات از درب مجلس داخل میشوند.
چه کسانی از فرستادن یک کاندید از طرف طایفه ی خود سود می برند؟ با ذکر مثالی به توضیح این مسئله می شود پرداخت. شهر ایذه را مثال می زنم. در این شهر چند طایفه بزرگ وجود دارد که این چند طایفه بین 40 تا 50 هزار نفر جمعیت دارند و اگر هر کدام از این طایفه‌ها بتوانند 30 هزار رای از طایفه ی خود جمع کنند به راحتی می توانند نماینده ی خود را به دور بعدی انتخابات بفرستند. حال سوال این می باشد که آیا این نماینده ای که از طرف طایفه ی خود رای آورده است می تواند به درد تمام مردم طایفه ی خود ( 50 هزار نفر) بخورد؟ بدون شک همچنین چیزی محال می باشد و شخص نماینده تنها توان برآورده کردن خواسته های همان 100 نفر اصلی را دارد که به عنوان بزرگان طایفه وی را به مجلس فرستادند و در این بین توده ی طایفه بهره‌ای از این نماینده طایفه ی خود نمی توانند ببرند و تاریخ این شهر نیز این مسئله را به خوبی نشان می دهد که بعد از اتمام دوره نماینده ی مورد نظر در مجلس ، مردم آن طایفه به شدت از نماینده ی خود ناراضی نوده و شروع به گله و ابراز ناراحتی از وی می کنند.
فشرده سخن اینکه از نخبگان ،روشنفکران و اهل خرد جامعه غرب کشور خواهش میکنیم که نماینده‌ای به مجلس بفرستید که خرد، اندیشه، سابقه مدیریتی مثبت در رزومه ی خود داشته باشد وبر مبنای شایسته سالاری رای دهند نه اینکه آتش بیار معرکه افراد بی خرد و طایفه باز بی سواد باشند که بر مبنای اصالت طایفه بالا می آیند. مردم مورد ستم طایفه گراها هوشیار باشید که نماینده مجلس بودن اوج فعالیت سیاسی در یک کشور می باشد و نخبگان سیاسی و مدیریتی یک کشور باید وارد مجلس شوند نه افراد طایفه‌باز و قوم‌گرا..
