بررسی مجموعه اسناد ویکی لیکس

ارتباطات عناصر نوبعثی الاهوازی با سازمان سیا

بررسی اسناد مکاتبات وزارت امورخارجه ایالات متحده در کشورهای عربی نشان می دهد که گروههای تجزیه طلب خوزستان، دارای ارتباطات تنگاتنگی با سفارت خانه ها و سرویس های امنیتی غربی و عربی داشته اند.

در این گزارش، برخی از اسناد مهم ویکی لیکس مرتبط با فعالیت گروه های تروریستی موسوم به خلق عرب گردآوری و ترجمه شده است.

بررسی اسناد نشان میدهد که در بیشتر موارد فعالان موسوم به خلق عرب در کشورهای عربی به سفارت ایالات متحده مراجعه کرده و یا به واسطه های درخواست ملاقات با افسران اطلاعاتی سیا را داده اند.گروههای مزبور ارتباط سازمان یافته ای با یکدیگر و سایر کشورها دارند. همچنین در لابلای مکاتبات ماموران امریکایی، انگشت سرویس اطلاعاتی بریتانیا در تشکل دهی به جریان های خلق عرب نمایان است.

تاریخ: 4 آوریل 2006/ 15 فروردین 1385

موضوع: اوضاع در خوزستان و درخواست حمایت

مبدأ: دبی، امارات متحده عربی

مقصد: سیا، سازمان اطلاعات ارتش، شورای امنیت ملی، وزارت خارجه ایالات متحده، شورای همکاری خلیج فارس

در زمستان 2006م/ 1384ش مأموران کنسولگری ایالات متحده در دبی در دو نوبت با افرادی که خود را فعالان حقوق بشری از استان خوزستان معرفی کرده بودند به مذاکره پرداختند. در نخستین جلسه، دو تن از این افراد درخواست پناهندگی سیاسی مطرح نمودند. در نشست دوم، مراجعه‌کنندگان اعلام کردند که به دنبال پناهندگی نیستند بلکه از دولت ایالات متحده تقاضا دارند که نسبت به رسانه‌ای‌کردن وضع ناگوار خانواده‌های‌شان که در زندان‌های ایران به سر می‌برند اقدام کند و همچنین به‌طور مخفیانه از جنبش جدایی‌طلب آنها پشتیبانی نماید. پیشتر،یکی از فعالان خوزستانی مقیم لندن در دیدار با مقامات آمریکایی در دبی از اسکان فارس‌ها در خوزستان و جابجایی اجباری اعراب اهواز شکایت کرده بود. هم زمان، یک گروه دیگر خوزستانی، که خود را سازمان دموکراتیک خلق عرب معرفی می‌کرد، از طریق ارسال ایمیل خواستار ارتباط با دولت ایالات متحده شد.

مذاکرات منصور سیلاوی اهوازی در دبی

در 27 فوریه/ 8 اسفند، منصور سیلاوی اهوازی، عضو انجمن دوستی بریتانیا ـ اهواز [BAFS] با مقامات آمریکایی در دبی دیدار و درباره اوضاع خوزستان مذاکره کرد. به‌گفته سیلاوی، اعراب خوزستان به‌رغم شرایط بسیار وخیم‌شان و با وجود دراختیارداشتن ده‌درصد ( به‌روایتی بیست‌درصد) منابع نفت اوپک از قدرت لابی‌گری برای کسب حمایت بین‌المللی در جهت تحقق اهداف خود بی‌بهره بودند. بنا به ادعای سیلاوی، وی به‌همین‌منظور و با عنایت به نفوذ بریتانیا و حمایت تاریخی این کشور از شکل‌گیری واحدهای خودمختار در منطقه، با جک استراو، وزیر خارجه وقت بریتانیا، و همچنین مقامات کانادایی دیدار کرد. به گفته سیلاوی، انجمن دوستی بریتانیا ـ اهواز با سازمان حقوق بشر اهواز مستقر در ایالات متحده و حزب تضامن (همبستگی) دموکراتیک اهواز همکاری می‌کرد. افزون بر این، انجمن مزبور بخشی از کنگره ملیت‌ها برای ایران فدرال به‌شمار می‌رفت که تشکلی فراگیر مستقر در لندن با حضور گروه‌های کُرد (حزب دموکرات کردستان و کومله)، آذری (مرکز فرهنگی آذربایجان)، بلوچ (حزب خلق بلوچستان و یک گروه دیگر)، ترکمن و همچنین اهوازی بود. سیلاوی مدعی بود که هیچ‌یک از این گروه‌ها قصد استقلال از ایران نداشتند تا به‌این‌ترتیب تصویری دموکراتیک و مسالمت‌جو از فعالیت‌های‌شان نمایش دهد. او در مذاکره با مقامات آمریکایی مزیت‌های حمایت از فعالان خوزستانی را چنین برشمرد:

1. خوزستان ضد اسلامگرایان [اصولگرایان؟] است و تنها جایی است که اسلامگرایان در آنجا رأی نمی‌آورند؛
2. پان‌عرب‌ها ما را فراموش کرده‌اند و ما هم دل خوشی از آنها نداریم؛
3. برخلاف سایر مردم عرب که آمریکا را به‌سبب حمایت از اسرائیل دوست ندارند، عرب‌های اهواز مشکلی با موجودیت اسرائیل ندارند؛
4. در صورت حمایت آمریکا از عرب‌های ایران جایگاه این کشور نزد مردم عرب منطقه ارتقا می‌یابد؛
5. خوزستان تنها نقطه ایران است که به‌شکل مداوم در آنجا تظاهرات [ضد دولتی] صورت می‌گیرد؛
6. اعراب اهواز روابط خوبی با شیعیان عراقیِ ضد ایران و همچنین با کُردها[ی عراق] دارند.

 نیسی و حبیب نبگان در دبی

در 28 مارس/ 8 فروردین 1385، شایع طُرفی و راضی عُبیات که توسط سازمان حقوق بشر اهواز معرفی شده بودند خواستار مساعدت کنسولگری آمریکا برای دریافت پناهندگی سیاسی شدند. چندروز بعد، در 3 آوریل/ 14 فروردین، دو تن دیگر، حبیب نبگان و احمد نیسی، همراه با فرد دیگری که خود را فرید و ساکن امارات معرفی می‌کرد، به کنسولگری آمریکا مراجعه کردند. نبگان و نیسی برای اثبات ادعاهای خود گزارش‌ها و تأییدیه‌هایی از سازمان حقوق بشر اهواز، انجمن دوستی بریتانیا ـ اهواز و عفو بین‌الملل ارائه نمودند و از فشارهای مقامات ایرانی بر خانواده‌های‌شان خبر دادند. فرد موسوم به فرید نیز از تمایل‌شان برای همکاری اطلاعاتی با سیا و دریافت کمک برای ایجاد یک دولت مستقل سخن گفت.

جبهه دموکراتیک خلق عرب

در همین‌زمان اعضای گروهی موسوم به جبهه دموکراتیک خلق عرب (www.al-ahwaz.org) با ارسال ایمیلی خواستار ملاقات با مأموران عالی‌رتبه آمریکایی در ابوظبی شدند. در این نامه، با امضای احمد محمد الاحوازی، با بیان اینکه «1. ایالات متحده در منطقه دارای منافع مهمی است؛ 2. آمریکا همواره حامی دموکراسی در منطقه بوده و 3. بهترین راه تضعیف نظام ایران از داخل است.» پشتیبانی واشینگتن از گروه مزبور طلب شد. طبق گزارش تنظیم‌شده توسط مأموران مستقر در کنسولگری دبی، آمریکایی‌ها انجمن دوستی بریتانیا ـ اهواز را سازمانی منسجم و قابل اتکا ارزیابی کردند. در مقابل، با توجه به کمبود اطلاعات موجود، در صحت ادعاهای نبگان، نیسی، فرید و ایمیل ارسالی از سوی جبهه دموکراتیک خلق عرب تردید وجود داشت و حتی احتمال تعلق آنها به دستگاه‌های اطلاعاتی ایران می‌رفت؛ زیرا چه‌بسا ایرانی‌ها به‌این‌وسیله قصد داشتند از رویکرد ایالات متحده نسبت به حمایت از فعالیت‌های جدایی‌طلبانه اطلاعات دقیقی به‌دست آورند.[1]

 

تاریخ: 8 مه 2006/ 18 اردیبهشت 1385

موضوع: دیدار شماری از فعالان ایرانی مقیم کویت با مقامات آمریکایی

مبدأ: کویت

مقصد: وزارت خارجه ایالات متحده

در بهار 2006/ 1385 بنا به درخواست پنج فعال سیاسی خوزستانی مقیم کویت، خلیل (عبدالخالق) دلاوی، صباح حیدری، عطیه سواری، ناجی سواعدی و حسین اهوازی، افسر سیاسی سفارت ایالات متحده در کویت با ایشان دیدار کرد. این افراد ضمن ارائه اطلاعاتی از جامعه ایرانیان مقیم کویت از کمک‌های اهوازی‌های مقیم این کشور به فعالان سیاسی خوزستان و درنتیجه فشار دولت ایران بر کویت برای پایان‌دادن به این حمایت‌ها سخن گفتند. دلاوی و همراهانش با بیان اینکه ایران کشوری چندقومی (کثیرالملّه) است هدف خود را تشکیل یک حکومت سکولار، دموکراتیک و فدرال براساس واحدهای قومی و جغرافیایی ایران اعلام نمودند. آنها با تأکید بر جلب توجه دولت آمریکا به مسئله قومیت‌ها در ایران، از محدودبودن برنامه‌های صدای آمریکا به زبان فارسی و نپرداختن آن به اخبار قومیت‌ها انتقاد کردند.

آنها ضمن اشاره به منابع غنی نفت و گاز خوزستان حمله نظامی نیروهای آمریکایی مستقر در عراق به این استان و جداکردن آن از ایران را سهل الوصول دانستند. بنابر‌ادعای آنها اهوازی‌های آشنا به‌زبان انگلیسی آماده همکاری با نظامیان [متجاوز] آمریکایی بودند![2]

 

 تاریخ: 13 ژوئن 2006/ 23 خرداد 1385

موضوع: درخواست سرکرده یک گروه عرب ایران برای اقدام به حمله هوایی توسط آمریکا

مبدأ: کویت

مقصد: وزارت خارجه ایالات متحده

در بهار 2006/ 1385 عبدالله یاسین عساکره، معروف به ابوسعد، ابوحسین و ابوفاطمه، تحت عنوان رهبر شورای ملی اهواز خواستار دیدار با مأموران آمریکایی در کویت شد. عساکره در این دیدار، که در کویت برگزار شد، ضمن برشمردن توانمندی‌های گروه‌های عرب مخالف حکومت ایران مدعی شد که «اگر خانم رایس یک کلمه [در حمایت از معارضین] بگوید، اهواز زیر و رو خواهد شد»!

او به طرف آمریکایی توصیه کرد که دست به حملات هوایی علیه مواضع دولت ایران در خوزستان بزنند تا به‌این‌ترتیب زمینه شورش فراهم شود. زمانی‌که طرف آمریکایی به عدم حمایت عرب‌های خوزستان از تجاوز خارجی توسط صدام حسین اشاره کرد وی پاسخ داد در آن‌زمان مردم خوزستان به انقلاب ایران امید داشتند اما امروزه چنین نیستند.

طبق گزارش ارسالی به مرکز، عساکره، که متولد 1940 در کویت بود، از خردسالی تا سال 1959 در ایران می‌زیست و سپس به کویت مهاجرت کرد.[3]

 

تاریخ: 6 دسامبر 2006/ 15 آذر 1385

موضوع: مراجعه فعال اهوازی به سفارتخانه‌های اروپایی در کویت

مبدأ: کویت

مقصد: وزارت خارجه ایالات متحده

در سال 2006/ 1385 فردی موسوم به فیصل الخزعل در چندنوبت با نمایندگان سیاسی کشورهای اروپایی دیدار و امکان حمایت دولت‌های متبوع‌شان از فعالیت‌های وی در استان خوزستان را مطرح کرد. این فرد، که خود را از اعقاب شیخ‌خزعل معرفی می‌کرد، در دیدارهایش با سفیران اروپایی مدعی شد که دارای ارتباطات نزدیک با سفارت ایالات متحده در کویت و مورد حمایت دولت آمریکا است. در پی استعلام مأموران آمریکایی از خلیل (عبدالخالق) دلاوی، فعال اهوازی مقیم کویت و از اعضای حزب تضامن (همبستگی) دموکراتیک اهواز، او فیصل را دیوانه و ادعای انتسابش به شیخ‌خزعل را کذب خواند؛ هرچند هم دلاوی و هم سفیر وقت اتریش در کویت در صحبت‌های خود با طرف آمریکایی به ادعای فیصل درمورد دیدار با کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه وقت آمریکا و نیکلاس برنز معاون وی اشاره کردند.[4]

 

 تاریخ: 14 ژانویه 2007/ 24 دی 1385

موضوع: سخنان روحانی عرب ایرانی درباره نارضایتی فزاینده ایرانیان از سلطه تندروها

مبدأ: کویت

مقصد: وزارت خارجه ایالات متحده

در اوایل زمستان سال 2007/ 1385 افسر سیاسی سفارت ایالات متحده در کویت با شیخ‌محمدخاتم خاقانی، فرزند آیت‌الله محمدطاهر آل‌شبیر خاقانی، دیدار کرد. به‌گفته شیخ‌محمدخاتم، او پس از فوت پدر در سال 1986/ 1364 به سوریه گریخت و به‌رغم مزاحمت‌های سازمان استخبارات این کشور، تا سال 2004/ 1383 در آنجا اقامت داشت و سپس رهسپار کویت شد. شیخ‌محمدخاتم اذعان داشت که با توجه به علاقه قاطبه علمای شیعه کویت به جمهوری اسلامی وی ارتباط چندانی با آنها ندارد. او با اشاره به نارضایتی فزاینده مردم ایران از سلطه تندروها بر کشور، شکل‌گیری یک جنبش فراگیر مخالف رژیم را محتمل دانست.

 اگرچه شیخ‌محمدخاتم از عضویت نداشتن خود در احزاب و گروه‌های عرب ایران خبر داد، در گزارش ارسالی به احتمال ارتباط او با حزب تضامن (همبستگی) دموکراتیک اهواز اشاره شد.[5]     

 

تاریخ: 25 سپتامبر 2008/ 4 مهر 1387

موضوع: ادعای فعال سیاسی ایرانی درباره داشتن اطلاعاتی از خلبان اسرائیلی

مبدأ: کویت

مقصد: وزارت خارجه، شورای امنیت ملی ایالات متحده؛ بیت‌المقدس، تل‌آویو

احمد عیدان نیسی، از فعالان سیاسی که به‌طور مرتب با سفارت آمریکا در کویت در ارتباط بود، در سپتامبر 2008 از دراختیارداشتن اطلاعات دقیقی درباره محل نگهداری خلبان گمشده اسرائیلی، رون آراد، خبر داد. نیسی که در گزارش، تحت عنوان روحانی شیعه ایرانی و فعال حقوق بشر معرفی شده است، منبع اطلاعاتی خود را یکی از اعضای باسابقه حفاظت هواپیمایی سپاه در فرودگاه‌های تهران اعلام کرد و در قبال ارائه این اطلاعات مبلغ پنجاه‌هزار دلار طلب نمود. نیسی در دیدارهای خود با افسر سیاسی سفارت ایالات متحده مطالبی درباره شرایط سیاسی ایران و اوضاع تنش‌آلود خوزستان بیان کرد.

اگرچه طرف آمریکایی به‌صحت ادعاهای مطرح‌شده راجع‌به رون آراد اطمینان نداشت، افسر سیاسی سفارت، نیسی را با گروه‌هایی که در پوشش استیفای حقوق اعراب در خوزستان و آمریکا فعالیت می‌کردند مرتبط ساخت.[6]  

در گزارش سفارت ایالات متحده در کویت به‌تاریخ 7 فوریه 2008/ 18 بهمن 1386 احمد عیدان نیسی (متولد 1983/ 1362) به‌عنوان روحانی شیعه ایرانی عرب‌تبار معرفی شد. وی خود را نماینده «الجمعیه الدینیه المحمدیه»، گروهی متشکل از حدود 150 روحانی، دانشجو، کارمند، روزنامه‌نگار و روشنفکران عرب‌تبار در اهواز، قلمداد کرد. نیسی که در پی آن بود که همراه با خانواده به بریتانیا مهاجرت کند، در اوایل سال 2008 به‌مدت سه‌هفته در کویت به سر برد و با سفارت ایالات متحده ارتباط برقرار کرد.[7]

 

[1] http://wikileaks.org/plusd/cables/06DUBAI1904_a.html

[2] http://wikileaks.org/plusd/cables/06KUWAIT1622_a.html

[3] http://wikileaks.org/plusd/cables/06KUWAIT2266_a.html

[4] http://wikileaks.org/plusd/cables/06KUWAIT4580_a.html

[5] http://wikileaks.org/plusd/cables/07KUWAIT49_a.html

[6] http://wikileaks.org/plusd/cables/08KUWAIT1008_a.html

[7] http://wikileaks.org/plusd/cables/08KUWAIT151_a.html