اظهارات علی یونسی در خصوص ایران فرهنگی در دایره المعارف بزرگ اسلامی، تنها به دست عربستان و قطر بهانه نداد. بلکه برخی از جریانهای مرتجع و فرصت طلب داخلی را نیز تشویق کرد تا علیه منافع ملی موضع گیری کنند. به گزارش آذریها این صف بندی به ائتلاف تندروهای داخلی و ارتجاع منطقه ای (عربستان- قطر- ترکیه) محدود نمی شود، بلکه ارتجاع قومی را نیز باید به این لیست افزود.
هنوز نشست ها، نامه ها، امضاها و دهها مطالبه ی جریانهای قومیت گرای مرتجع از دولت فراموش نشده و هنوز مطالبات گونه گون آنها از علی یونسی در مقام دستیار ویژه رئیس جمهوری در خاطر است که مرتجیعن قومیت گرا از فرصت پیش آمده استفاده کرده و در کنار برخی جریانهای فرصت طلب و اغلب دلواپس داخلی، جهت تضعیف کابینه روحانی موضع گرفتند.
البته دلسوزان و وطنخواهان از همان ابتدا به آقای یونسی و معاونین رئیس جمهور اعلام کرده بودند که قومیت گرایان حتی اگر در لباس اصلاح طلبی قرار بگیرند، دشمن کشور، منافع ملی و کابینه جدید روحانی هستند. اما این بار بخت یار بود و مرتجعین به دست خود اقدام به عقده گشایی کردند. این عقده گشایی ها نشان داد که فعالان قومی اعم از مدعیان کردستان،آذربایجان و خوزستان تا چه اندازه با دستیار ویژه خصومت داشته و چگونه با فریب و دو رویی مطالبات نا به جایی را جهت تضعیف کشور خطاب به رئیس جمهوری و دستیار ویژه مطرح می کردند.
باید سوال کرد که کدام بخش از اظهارات علی یونسی باعث آزردگی قوم گرایان شده است؟ بی شک روح کلام وی آمیخته با عظمت طلبی بود. پس سوال دوم را باید اینطور مطرح کرد که چرا ارتجاع قومی با «عظمت کشور» مشکل دارد؟
آیا با کسانی که حتی در حد و حدود «حرف» و اظهار نظر عظمت طلبی یک مقام کشوری را قبول ندارند می توان وارد مذاکره شد؟ به آنها اعتماد کرد و احتمالا امتیازاتی برایشان قائل بود؟ ایران چطور می تواند به کسانی که خواهان حقارت کشور هستند میدان عمل بدهد؟
هدف کسانی که به بهانه اظهارات یونسی جاروجنجال کرده اند در حقیقت رئیس جمهوری و کل قوه مجریه بود. قوم گرایانی هم که با برخی اصولگرایان در تضعیف یونسی همراه شده اند، فراموش می کنند که آگهی های دولتی و یارانه مطبوعات، سایت ها، عزل و نصب هایشان در سمت های مدیرکلی را مدیون حضور روحانی در صحنه سیاست هستند و در سایه این فراموش از فرصتی که به زعم خودشان طلایی است استفاده کرده و به یکی از شاخص ترین چهره های کابینه حمله می کنند.
بی شک این رفتارهای ضد ایرانی و ضد روحانی همانند سایر رفتارها، در حافظه تاریخ ضبط شده و به شناخت ماهیت جریانهای قومی کمک خواهد کرد.