وطن یولی: نفوذ عثمانی به داخل اروپا در سالهای 1350 میلادی و پس از تصرف کنستانینوپول(قسطنطنیه) در سال 1453 میلادی دریچه‌های جدیدی را برای تجارت برده از اروپا باز کرد. در طی اخرین کوشش عثمانی‌ها برای غارت اروپا در سال 1683 میلادی با اینکه ارتش عثمانی شکست خورد ولی از دروازه‌های وین با هشتاد هزار اسیر بازگشت. تعدادی بی‌شمار برده از کریمه، بالکان و استپ‌های غرب آسیا به بازارهای اسلامی آورده شدند. بی دی دیویس با تاسف بیان می‌کرد که تاتارها و دیگر مردم دریای سیاه ، میلیون‌ها اوکراینی ، گرجی، چرکسی، یونانی، ارمنی، بلغاری، اسلاو و حتی ترک را. بعنوان برده فروختند که کمتر مورد توجه قرار گرفته است ، تاتارهای کریمه حدود 1.750.000 اوکراینی، لهستانی و روس را بین سالهای 1468 تا 1694 به بردگی درآورده و بفروش رساندند. براساس یک برآورد دیگر تاتارهای کریمه بین سالهای 1450 تا 1700 میلادی سالانه در حدود 10000 برده‌ی چرکسی را، که کلا در حدود دو میلیون و پانصد هزار برده می‌شود، به امپراتوری عثمانی صادر کردند ، خانهای تاتار تاجر برده با 18000 برده از لهستان (1463 میلادی) 100،000 برده از لووف (1498) 60،000 برده از جنوب روسیه (1515) 50.000 تا 100.000 برده از گالیسیا (1516) در هنگام غارت استپ برگشتند همچنین از مسکو 800 هزار نفر(1521) و وین 400،000 نفر (1676) اسیر گرفته شدند 800،000 نفر از مسکو 200،000نفر از جنوب روسیه (1555) ، 100،000 نفر از مسکو (1571) 50،000 نفر از لهستان (1612) 60،000 نفر از جنوب روسیه(1646) 100،000 نفر از لهستان (1648) 300،000 نفر از اوکراین (1654) 400،000 نفر از وین (1676) و هزاران نفر از لهستان (1694) در کنار این برده‌گیری‌های بزرگ آنها در همان زمان تعداد بی‌شماری از حملات جهادی را ایجاد کردند که حاصل آن ده‌ها هزار برده بود. این ارقام از برده‌گیری باید مورد بررسی قرار بگیرند. زیرا که در آن زمان جمعیت خانات تاتار 400،000 نفر بوده‌است (1694-1463). در شرایطی که منابع ناقص هستند، آمارهای محافظه‌کارانه نشان می‌دهد که دست‌کم هفت میلیون مرد، زن وکودک اروپایی بدست مسلمان‌ها به بردگی برده شده‌اند.
منابع بیان می‌کنند که در سالهای بین 1442-1436 بیش از 500،000 نفر در بالکان به اسارت برده شده‌اند. بسیاری از اسیرها بر اثر دشواری راه پیمایی به سمت آناتولی (ترکیه) جان باختند
در متون تاریخی معاصر اشاره شده‌است که عثمانیان بسیاری از اهالی یونان ، رومانی و بالکان را به اسارت بردند برای مثال از موری (1460) 70،000 و ترانسیلوانیا (1438) 60،000 تا 70،000 و 300،000 تا 600،000 از مجارستان و 10،000 از میتیلن / میتیلینی در جزیره‌ی لسبوس (1462) به اسارت درآمدند و این روند ادامه داشته است.
برده‌داری بربرها
پروفسور رابرت دیویس استاد تاریخ دانشگاه ایالتی اوهایو ، در کتابش : «برده‌‌های مسیحی، اربابان مسلمان» شرح می‌دهد که تجارت جنسی بوسیله‌ی تاریخ نویس‌های مدرن کوچک شمرده شده است: تجارت جنسی در ساحل بربر مدیترانه (کرانۀ جنوبی دریای مدیترانه از مصر تا مراکش) و ایتالیا (1800 – 1500) دیویس براورد می‌کند که 1 تا 25/1 میلیون اروپایی مسیحی سفیدپوست در شمال آفریقا از آغاز قرن شانزدهم تا میانه‌ی قرن هجدهم فقط بوسیله‌ی برده فروشهایی از تونس، الجزایر و تریپولی (این عددها شامل اروپایی‌هایی که در مراکش و بوسیله دیگر مهاجمان و بازرگانان سواحل دریای مدیترانه به بردگی برده شدند نمی‌شود) به بردگی گرفته شدند. آمار بجا مانده از تبادلات گمرکی قرن شانزده و هفده بیان می‌کنند که واردات برده‌ی مازاد استانبول از دریای سیاه بین سالهای 1450 تا 1700 در مجموع حدود 5/2 میلیون نفر بوده‌است رونق تجارت در بازارهای برده‌داری پس از شکست در جنگ با بربرها کاهش یافت و در دهه‌ی 1830 وقتی منطقه بدست فرانسه فتح شد کلا از بین رفت.
در سال 1544 جزیره‌ی ایسکیای ناپل غارت شد 4000 نفر به اسارت گرفته شدند در حالی‌که حدود 9000 سکنه‌ی جزیره‌ی لیپاری در ساحل شمالی سیسیل به بردگی برده شدند، «تورگوت رئیس»، ناخدای دزدان دریایی ترک. در سال 1663 خانه‌های ساحل گرانادا (اسپانیا) را غارت کرد و حدود 4000 نفر از ساکنین را بعنوان برده با خود برد.
فعالیت‌های برده داری وحشیانه‌ی دزدان دریایی مسلمان اثر قابل توجهی در اروپا داشت، فرانسه، انگلستان و اسپانیا هزاران کشتی را از دست دادند، تجارت دریایی‌شان نابود شد. خط ساحلی طولانی در اسپانیا و ایتالیا تا قرن نوزدهم تقریبا بطور کامل خالی از سکنه شدند.صنعت ماهی‌گیری عملا نابود شد.
کتاب «اربابان آفریقایی ، بردگان سفید» پائول بائپلر : یک گلچین روایت ادبی وحشیانه‌ی اسیران آمریکایی شامل یک مجموعه‌ی مقاله‌ها بوسیله‌ی نه نفر آمریکایی به اسارت برده شده در شمال آفریقا می‌باشد بر طبق گفته‌‌های این کتاب در آنجا تا سال 1620 بیش از 20،000 برده‌ی جنسی مسیحی فقط در الجزایر بودند این عدد در سالهای 1630 به بیش از سی‌هزار مرد و دوهزار زن رسید، در اینجا بنا بر آمارهای احمدالزیانی در هر دوره از زمان در قصر سلطان مولا اسماعیل حداقل 25000 برده‌ی جنسی وجود داشت، الجزایری‌ها بین سالهای 1550 و 1730 جمعیت برده های جنسی خود را در حدود 25000 نگهداشته‌اند و این آمار در برخی دوره‌ها دو برابر شده بود در همان زمان، تونس و تریپولی هرکدام یک جمعیت در حدود 7500 برده‌ی جنسی را نگهداشته بودند، دزدان دریایی بربر سالانه حدود 5000 اروپایی را در مدت زمانی بیش از سه قرن به بردگی می‌بردند.
ترجمه شده از سایت : www.archive.org
