بعد از ناکامی پیشهوری در رسیدن به کرسی مجلس، در فاصله کوتاهی، حادثهای دیگر، تمامی پیوندهای پیشهوری را با حزب توده از بین برد.
در مرداد ماه سال ۱۳۲۳ خورشیدی، رضاشاه در تبعید در آفریقای جنوبی درگذشت، و پیشهوری بیتوجه به موضع رسمی حزب توده، طی اعلامیه در روزنامه آژیر که خود وی سردبیر آن بود،درگذشت وی را با محمدرضاشاه تسلیت گفت.
حزب توده به همین بهانه اعتبارنامه وی را در مجلس چهاردهم تصویب نکرد و بزرگ ترین آرزوی وی یعنی رسیدن به کرسی پارلمان ناکام ماند.
پیشه وری که تا آن روز با قومیت گرایی کاملا مخالف بود به دلیل سر خوردگی تصمیم به انتقام گرفت و با یکی از دوستان قدیمی دوران قفقاز ارتباط گرفت.
این دوست پلید کسی نبود جز میرجعفرباقراف و بعدها میرزا ابراهیم اف که هر دو از پلیدترین دشمنان ایران در میان بلشویک ها بودند.
عبدالصمد کامبخش از جمله کسانی بود که پیشه وری را در راه جدید ترغیب کرد.
به این ترتیب پیشه وری تبدیل به آن کسی شد که امروز در تاریخ می شناسیم.
پیشه وری خائن مادرزاد نبود.
این حزب خائن توده بود که از وی دشمن ساخت و به دامن بلشویکها انداخت و سپس با دستور مسکو کمیته ایالتی اش در آذربایجان را به فرقه دموکرات تحویل داد.
