مدتی است که برخی رسانه های «رسما» تجزیه طلب اپوزیسیون برای تولید محتوا با عناصر داخل کشور همکاری تناتنگی را آغاز کرده اند و افراد مشخصی در داخل کشور برای تولید محتوا، تغذیه فکری و تئوریک و ایجاد «شبکه های از منابع خبری» با این رسانه ها همکاری می کنند.
یک جستجوی ساده اینترنتی در گوگل نشان میدهد که هیچ سابقه دیگری از نوشته های این عده در سایر رسانه ها وجود دارد و این مقالات به صورت «اختصاصی» برای گوناز یا صدای امریکا تهیه شده است.
گوناز چیست؟
شبکه گوناز در سال 2004 با سرمایهگذاری سیا در شیکاگو تاسیس شد و مشی سیاسی آن تجزیه طلبی و ضدیت با کشور ایران فارغ از نوع حکومت و رهبران آن است. (روزنامه حریت: آنکارا ارتباط «تلویزیون گوناز» با سازمان «سیا» را تایید می کند).
بخش آذری صدای امریکا چیست؟
صدای امریکا که زیر نظر وزارت امورخارجه ایالات متحده قرار دارد، در سالهای گذشته بخش ویژه ای برای تحرکات قومی در آذربایجان تاسیس کرده است.
البته این رسانه اصولا مربوط اخبار جمهوری باکو است که پس از رایزنی برخی کنگرسمن های امریکایی بخش ویژه ای برای ایران تهیه کرد. مدیریت این بخش بر عهده یکی از پان ترکیست های اهل سنت گذاشته شده است و از آن برای پوشش خبری همه گروهها و طیف های پان ترکیست استفاده می شود.
چه کسانی از داخل کشور بخشی از محتوای سایت و تلویزیون گوناز را تامین میکنند؟
نویسندگان وب سایت گوناز و صدای امریکا و برخی تحلیل های سیاسی تلویزیون این شبکه و همچنین تامین کننده بخشی از بولتن های خبری آن، از داخل کشور، همان کسانی هستند که در سایت ها و نشریات محلی داخل کشور نیز قلم می زنند. بنابراین ادعای تجزیه طلب بودن همه نشریات محلی قومگرا ادعای گزافی نخواهد بود. آیا غیر از این است که بسیاری از مجریان همین شبکه گوناز پیش از این در رسانه هایی مانند شمس تبریز و… فعالیت میکردند؟
حسن راشدی، توحید ملک زاده دیلمقانی، افشار سلیمانی، محمد رحمانی فر از جمله افرادی هستند که از طریق مصاحبه، ارسال مقاله و یادداشت به شبکه تلویزیونی گوناز و یا صدای امریکا، ارتباط در فعالیت تجزیه طلبانه آنها شریک و سهیم شده اند.
همکاری گسترده این عده با تلویزیون وابسته به سیا (گوناز) محدود به تنظیم مقاله و ارسال یادداشت برای آنها نیست. حسن راشدی حداقل دو بار با این شبکه در آبان و آذر 1396 مصاحبه تلویزیونی انجام داده است.
مسئولان امنیتی کجا هستند؟
فعالیت آزادانه علیه تمامیت ارضی و استقلال یک کشور در هیچ کشوری آزاد نیست. افرادی که برای تجزیه کشور خودشان و با موسساتی که ریشه در سرویس های جاسوسی بیگانه دارند همکاری میکنند، در هر کشوری محدود و مجازات می شوند. اما ظاهرا ایران شامل این قاعده نمیشود.
اگر قرار است افرادی از داخل کشور با مجرمین و مقدِمین علیه تمامیت ارضی کشور همکاری برنامه ریزی شده ای داشته باشند، اصولا چرا مرکز فعالیت این شبکه ها را به داخل کشور منتقل نکنیم؟
ولی اگر اقدامات شبکه هایی مانند گوناز و افرادی مانند احمد اوبالی مصداق جرم است، چرا شرکا و معاونین این افراد آزاد هستند؟
نهادهای امنیتی ذیصلاح در این خصوص باید مشخص کنند که اگر همکاری با سرویس های اطلاعاتی کشورهای دیگر و موسسات پوششی آنها جهت تجزیه کشور جرم نیست، پس چه چیز را باید مصداق جرم سیاسی و امنیتی دانست؟