سال ها است که کشتار مردم روستای خوجالی با دخالت جبهه خلق این کشور، تبدیل به ابزار پروپاگاندای رژیم باکو شده است. در حالی که جبهه خلق برای براندازی دولت ایاز مطلب اف، زمینه های شلیک به مردم خوجالی در نزدیک آغدام را فراهم کرد و با هدایت شبانه آواره های این روستا به مقر نظامی ارامنه، به شکل یک ستون نظامی، به صورت شبه عمد در کشتار مردم بی دفاع این منطقه دست دارد، سالانه مراسماتی با عنوان «قتل عام» خوجالی برگزار می شود و قاتلین مردم خوجالی برای آنها عزاداری می کنند بی آنکه چیزی در مورد مسئولیت و نقش خود بگویند.
سال گذشته این مراسم به صورت نمایشگاهی در تهران با رسوایی بزرگی همراه شد. بنیاد حسین اف سفیر باکو در تهران، دستور داده بود تا تصاویر قتل عام ارامنه به دست ترکان عثمانی را به جای تصاویر کشتار خوجالی در نمایشگاه قرار دهند. با انتشار این تصاویر دروغین یکبار دیگر ید طولایی باکو در جعل، دروغ و انتشار اطلاعات غلط هویدا شد (برای مشاهده کلیک کنید)
تاریخ بیست ساله جمهوری باکو آکنده از شکست است. در تقویم سیاسی این کشور هیچ جشن ملی برای پیروزی ها وجود ندارد. هنگامی که به رسانه های رسمی باکو مراجعه کنیم، هر هفته یاد و خاطره یک شکست گرامی داشته می شود. به تیترها توجه کنید: «امروز سالگرد سقوط شوشی است»، «امروز سالگرد سقوط آغدام است»، «امروز سالگرد شکست فضولی است»، «امروز …»
در قلمرو این رژیم همه چیز جعلی و تقلبی است. جعل از نام کشور آغاز میشود و دامنه آن به تاریخ و سیاست کشیده می شود. نفاق و دو رویی ویژگی جدایی ناپذیر سیاست مداران این کشور است. نمونه ای از این نفاق را هفته گذشته شاهد بودیم. در یکی از مراسم های همیشگی پروپاگاندای دولتی رژیم، که در سفارت آن در تهران برگزار شد بنیاد حسین اف چنین گفت:
«همیشه دعا می کردم روزی مرز ایران و ارمنستان بسته شود. امروز این دعای من مستجاب شد و ارمنستان با دست خودش این مرز را بست. مرزی را بستند که رئیس جمهور پیشین ارمنستان از آن به عنوان پنجره اکسیژنی برای ارمنستان نام برده بود… مگر یک ویروس چه چیزی است که به خاطر آن یک مرز را بستند یا اتباع ایران را از ارمنستان بیرون می کنند».(آوا دیپلماتیک)
چند روز بعد خبرگزاری ایرنا در تاریخ 10 اسفند چنین نوشت:
«جمهوری [به اصطلاح] آذربایجان مرز خود با ایران را به مدت دو هفته بست».
این که کشورهای مختلف به هنگام بحران هایی مانند کرونا، تدبیرهایی برای محافظت از مردم خود اتخاذ کنند ذاتا چیزی بدی نیست. ترکیه، ترکمنستان، عراق و … در نخستین روزها همین کار را انجام دادند. ترکیه حتی مرزهای خود با نخجوان را بست. سپس ارمنستان به صورت محدود(به گفته سفارت ایران در ایروان، تردد مسافر ممنوع ولی تردد کامیون های باری آزاد) این تدبیر را در پیش گرفت. این تدابیر برای همه کشورها حقی مشروع در ارتباط با حاکمیت ملی است. توضیج واضحات برای جناب دیپلمات!
اینکه حسین اف از بسته شدن مرز ایران با یکی از همسایگانش ابراز خوشحالی کند و بگوید: «مگر یک ویروس کرونا چه داشت که ارمنستان مرز خود را به خاطر آن بست» و پس از رفتن میهمان ها، به باکو دستور بدهد که مرز با ایران را مسدود کند، نشانه این است که گوینده هنوز به بلوغ سیاسی نرسیده است و به دنبال «خاله زنگ بازی» است. البته حسین اف به میهمان های سفارت نگفت که چرا ترکیه با وجود اینکه در نخجوان گزارشی از کرونا وجود ندارد، مرزش را با این منطقه بسته است!
بهتر بود سفیر باکو در این مراسم در خصوص اظهارات چند ماه پیش ابومهدی مهندس رهبر حشد العشبی نیز توضیح میداد که در تابستان گفته بود پهبادهای اسرائیلی که پایگاه های حشدالشعبی را در عراق هدف قرار داده اند از خاک باکو پرواز کرده اند! آیا اظهارات ابومهندس کذب است، آنگاه تاریخ از وی با عوان دروغگو یاد خواهد کرد اما اگر حقیقت داشته باشد، نشانه ای دیگر بر دشمنی با ایران است.