هفته گذشته گروه پژاک/پ کک ترکیه یکبار دیگر یکی از سربازان میهن مان را به شهادت رسانید. این گروه از سال 1984 در ترکیه فعالیت میکند.
پژوهش درباره «مسأله کُرد» در ترکیه نشان دهنده این نکته است که سیاست های تبعیض آمیز و نژادمحورانه دولت ترکیه نقش اساسی در پیدایش گروه تروریستی پ ک ک در ترکیه داشته است. دولت ترکیه برای دهه ها راه حل نظامی را برای حل معضل خشونت در جنوب شرق این کشور برگزیده اما این راه حل کمکی به حل این معضل نکرده است. شکاف قومی ترک-کرد در ترکیه بر روی شکاف اقتصادی فقیر و غنی قرار دارد به این معنی که توزیع ثروت در ترکیه به شدت به ضرر کردهاست. به لحاظ تاریخی، سیاست قومی دولت ترکیه بر محروم نگه داشتن کردها استوار بوده است. بنابراین، خشونت در جنوب شرق ترکیه محصول انباشت نابرابری های اقتصادی است که با تکیه صرف به نظامی گری قابل حل نبوده و نخواهد بود. در یک کلام، ترکیه قادر به مدیریت «مساله کرد» نیست.
اما «مسأله کرد» ترکیه تنها سیاست داخلی و امنیت ترکیه را تحت تاثیر قرار نمی دهد. متاسفانه معضل برآمده از ترکیه، به ایران هم سرایت کرده و امنیت ملی کشور به ویژه در مناطق شمال غرب را تهدید می کند. با توجه به نقش دولت ترکیه در به وجود آمدن رادیکالیسم در جنوب شرق این کشور و سر ریز شدن این معضل به ایران، دولت ترکیه را نمی توان از تروریسم پژاک جدا دانست.
?نکته جالب درباره پژاک این است که اکثریت اعضای آن را کردهای ترکیه تشکیل می دهند. بی گمان، عدم موفقیت پژاک در جذب کردهای ایران رابطه مستقیمی با نحوه برخورد دولت ایران با اقوام مختلف کشور دارد. برخلاف ترکیه که در آن شکاف قومی و اقتصادی کاملاً منطبق بر همدیگرند، در ایران توزیع ثروت و قدرت از مکانیسم های غیرقومی صورت می گیرد. جالب است که باسابقه ترین وزیر دوران پس از انقلاب (بیژن نامدار زنگنه) یک کُرد است. کوتاه سخن اینکه، خشونت و تروریسم پژاک در ایران یک تروریسم وارداتی و بدون پایگاه مردمی است. در حالی که پ ک ک در ترکیه پایگاه گسترده مردمی دارد و همچنان که گفته شد، اکثریت اعضای پژاک (شاخه ایرانی پ ک ک) هم از اتباع ترکیه عضوگیری شده اند.
نکته جالب دیگر اینکه ترکیه مدعی دومین ارتش ناتو است اما مرزهای شرقی این کشور به قدری ناامن است که یک روز خط لوله انتقال گاز توسط پ کک منفجر میشود و روز دیگر سرباز ایرانی توسط اتباع ترکیه و سازمانی که اصل و ریشه آن در خاک ترکیه است، ترور میشود. مرز سرو در ماکو هم مرز با ترکیه است و متجاسرین پ کک از خاک ترکیه تعرض کرده اند.
همواره روایتی کلی و سرسری از جنایت های تروریستی پژاک/پ ک ک در ایران ارائه شده است. روایتی که مسئولیت ترکیه در قبال آن تعمدا مفقود است. رسانه ها و نخبگان فکری و سیاسی ایران باید به نقش ترکیه در پیدایش تروریسم در منطقه بیش از پیش توجه کنند.
حملات مرزی اخیر به مرزبانان ایرانی از خاک ترکیه صورت گرفته است و البته که این نشان دهنده این واقعیت تلخ است که ترکیه قادر به اعمال حاکمیت کامل بر این بخش از فضای سرزمینی خود نیست. در عین حال، این کشور مانع تعقیب تروریست های از سوی ایران در عمق خاک خود می شود. اگر ترکیه حاکمیتی بر خاک خود ندارد، نیروهای ایرانی باید بتوانند در راستای «دفاع مشروع» وارد خاک ترکیه شده و تروریستها را تعقیب کنند. همان توافقی که ترکیه با عراق جهت تعقیب تروریستها دارد.
ترکیه باید در اینجا مانند یک دولت واقعی عمل کند یعنی یا اعمال حاکمیت کند یا اجازه ورود ایران را بدهد. تا کی باید بهترین جوانهای مرزنشین ما قربانی بی مسئولیتی ترکیه شوند؟!
متاسفانه شواهدی در دست است که نشان می دهد ترکیه قصد دارد همانطور که از اسماعیل سیمتکو علیه ایران قاجاری پشتیبانی و حمایت میکرد، از تروریستهای پژاکی نیز علیه ایران حمایت کند.
هفته گذشته خبرگزاری آناتولی به دلیل اعدام یک پژاکی تروریست که اتفاقا یکی از مرزبانهای ایرانی را نیز به شهادت رسانده بود، اهانت بی سابقهای به پرچم کشورمان کرد و با ترکیب طناب دار و پرچم ایران پیام حمایت خود را از تروریست ها نشان داد.
یک هفته پس از آن پک ک که متعلق به فضای سرزمینی ترکیه است، از مرز سرو در ماکو وارد ایران شده و مرزبانان ما را شهید کرده است.
?@Ir_Azariha