دهمین دوره مجلس شورای اسلامی برسانیم:
از ویژگی‌های جهان کنونی این است که انسان نه به اعتبار موضوع انسان بلکه به اعتبار محمول‌هایش محل ارزش است به عبارت دیگر برخلاف نظریه جهان وطنی کانتی انسان‌ها در جهان جدید به اعتبار چیزی به نام “شهروندی”جایگاه بندی می‌شوند و حکومت نیز نماینده شهروندان است نه رعیت و قبایل و طوایف. به عبارت دیگر از ویژگی جهان مدرن ظهور مبنایی به نام شهروندی است که تمام مناسبات مدرن بر مبنای آن استوار است. از ویژگی‌های جهان مدرن یکی آن است که به جای القاب و عناوین پیشامدرن و گروهها و دسته هایی چون قوم، قبیله، طایفه، فئودال، خوانین و یا شیخ امری مدرن به نام “فرد” و “دولت” مطرح شد و جانشین آنان قرار گرفت. از ویژگی های دولت مدرن نیز یکی مجلس است که به عنوان مکان میثاق ملی و جایگاه مقدس شناخته می‌شود. باری هر نماینده مجلس به عنوان نماینده بخشی از ملت در برابر ملت ایران سوگند می‌خورد و با این عنوان نشان می‌دهد که در برابر ملت مسئول است و یک سری وظایفی دارد. متاسفانه در کشور ما بدلیل ناپایداری احزاب سیاسی و نیز ناآگاهی نماینده، برخی از اتفاقات رخ می دهد که در شان مجلس به عنوان سمبل یک ملت نیست و وظیفه نمایندگی را نیز خدشه دار می‌کند به طوری که نماینده به جای اینکه خود را با مفاهیمی چون فراکسیون و کمیسیون و حزب صورت بندی و قالب بندی نماید، خود را قبیله و قوم و…تعریف می‌کند که مایه سرافکنده گیست. البته این مشکلات ناشی از عدم جایگیری درست نهادهای سیاسی من الجمله حزب است که نماینده مجبور است با استفاده از ابزارات پیشامدرنی چون وابستگی قومی و طایقه ای و استفاده از پوپولیسم طایفه ای و قبیله‌ای به قدرت برسد .
باری بحث بر بوجود آمدن گروهبندی‌هایی است که خود را نه نماینده بخش معینی از ملت که در برابر آن مسئول است و از طرق آنها انتخاب شده، بلکه در ابتدای کار امری را انجام داده اند که منافی مسئولیت آنها در مقابل تمامیت اعضای ملت است. به عبارت دیگر نماینده در مقابل ملت ایران سوگند یاد می‌کند و نماینده شهرستان خود است نه مانند “لویی جرگه افغانستان” نماینده قبیله یا قوم خاصی که با لباسی خاص وارد مجلس شود. این مجلس مجلس ملت ایران است و نه مجلس اقوام ایرانی، لذا بدیعی است که اگر مجلس اقوام ایرانی است باید نماینده‌ای از تاجیکستان یا هزاره‌های افغانستان و طالشهای جمهوری آذربایجان هم در آن موجود می‌بود پس مجلس جایگاه نمایندگان ملت ایران بدون وابستگی های طابقه ای است. از طرف دیگر نمایندگی مجلس یک مکان عمومی و رسمی است و الزاماتی را بر نماینده تحمیل می‌کند که از جمله باید مطابق با حوزه عمومی و نه خصوصی لباس بپوشد و…
بحث بر سر نمایندگانی است که خود را بختیاری می‌دانند و با لباسهای محلی یک منطقه‌ای وارد می‌شوند به عنوان مثال نماینده ایذه و باغملک با لباس بختیاری وارد مجلس شد که این کار وی، شان وی از نماینده آن شهرستان برکنار است بدین گونه که ایشان با لباس بختیاری که لباس تمام شهرستان که موررد نمایندگی شان است حضور پیدا کرده ولی در ایذه و باغملک همه بختیاری نیستند و باغملک این لباس را نمی‌پوشند پس این نماینده از نظر ظاهر نمی‌تواند نماینده باغملک باشد …از طرف دیگر این کار نمایندگان بختیاری، دیگر گروههای فرهنگی و قومی را وادار و تحریک می‌کند تا با لباس محلی خود به مجلس آیند و براستی که اگر بختیاری‌ها با لباس خود می‌آیند گیلک ها و اعراب و بلوچها و ارامنه و زرتشتی ها و… برای چه با لباس خود نیایند؟ ممکن است این نمایندگان مجلس از روی عدم درک شرایط کشور و مسئله بحرانی یک دهه اخیر برخی از اقوام ایران دست به چنین کاری زده اند که همانا می توان گفت خطایی بزرگ کرده اند و ایراد را به مشاورین این نمایندگان گرفت که باید هوشیار باشند و مشاورینی را استخدام کنند که نسبت به مسائل ملی، امنیتی و فرهنگی آگاه بوده که اینچنین دست به همچنین خطایی نزنند.
بختیاری ها به رهبری سردار اسعد بختیاری و بی مریم بختیاری از پیشتازان انقلاب مشروطه و استقرار مجلس شورای ملی و حکومت قانون بودند و در راه آزادی و استقرار نظام حکومتی مبتنی بر قانون جانفشانی ها کردند و در تاریخ معاصر ایران کم نیستند که نماد دموکراسی خواهی می باشند و از این قوم محسوب می شوند.علی ای حال نمایندگان امروز بختیاری در مجلس باید به پیروی از سردار اسعد و بی مریم بختیاری و دیگر شخصیت های دموکراسی خواه بختیاری عمل کرده و در راستای آرمان های این افراد حرکت کنند نه اینکه
آرمان های مشروطه خواهی را فراموش کرده و در بازی قوم گرایی و نمایش مدل لباس قرار گیرند.
نویسندگان:
امین داودی (از ایذه)
صادق قیصری ( از باغملک)
