داعش و سایر گروههای تکفیری در سوریه است، از درگیری و افزایش خشونت در قره باغ حمایت کرده و مسئولان عالی رتبه آن از رئیس جمهوری تا نخست وزیر و وزیرخارجه اعلام کردند که «تا آخر» در کنار باکو خواهند بود.
پاکستان دومین کشور تروریست‌خیزی بود که از باکو حمایت کرد. گروههای وابسته به عربستان مانند بنی‌طرف و چند گروهک تروریستی که سابقه بمب‌گذاری در خوزستان دارند، در اقدامی نمایشی به حمایت پرداختند.
همچنین عده ای از افراد در داخل کشور با پیش کشیدن مساله « جهاد» از زاویه های سلفیه و تکفیری‌ها به آن اعتقاد دارند سعی میکنند موضوع سیاسی و سرزمینی را به یک موضوع مذهبی عالم اسلام تبدیل کنند. این در حالی است که حکومت باکو کوچک ترین نسبتی با اسلام ندارد و هم پیمان استراتژیک و شریک اقتصادی اسرائیل محسوب می شود.
هر چند اصولا قره‌باغ بخشی از جمهوری باکو باید به شمار می رود، اما رویه ایران در این خصوص، حل مساله از طرق نظامی نیست بلکه بر حفظ تمامیت ارضی کشورهای همسایه،عدم شناسایی کشور خودخوانده قره‌باغ و حل مسالمت آمیز مساله مبنی است.
با این وجود گروههای مساله‌داری که خواستار کشاندن پای جمهوری اسلامی به یک منازعه بی حاصل منطقه ای را دارند سعی میکنند از این طریق به چالشزایی برای کشور و درگیر کردن منابع آن دست بزنند. این در حالی است که جمهوری باکو دارای ارتشی مجهیز است که تازه ترین تجهیزات نظامی را از اسرائیل خریداری کرده ولی تا کنون نخواسته یا نتوانسته است اقدامی جدی در خصوص حل مساله از طریق نظامی انجام دهد.
