«اثرات تلقین از قبل در مهدکودک مشهود بود.یک بار دیگر، وقتی به ما کاغذهای بزرگی دادند که روی آن نقاشی کنیم، در حالی که همکلاسی هایم گل ها و زنبورها را نقاشی می کردند، من پرچم جمهوری ترک قبرس شمالی را نقاشی کردم»- ارول اونال

 

جنبش گرگ‌های خاکستری (یا Ülkücü، کلمه ترکی به معنای “ایده‌الیست”) که در اواخر دهه 1960 در ترکیه تأسیس شد، در آرزوی تأسیس یک امپراتوری تُرک است. طرفداران جنبش اغلب به سرزمین‌هایی که زمانی امپراتوری عثمانی را تشکیل می‌دادند، مانند بخش‌هایی از یونان، سوریه و عراق، به عنوان «سرزمین‌های اشغالی ترکیه» یاد می‌کنند.

گرگ های خاکستری با کُردها، ارمنی ها، یونانی ها، مسیحیان و یهودیان دشمنی دارند. آنها به شدت با کمونیسم مخالف هستند و سابقه طولانی خشونت علیه افراد چپ سیاسی دارند. آنها مسئول هزاران قتل با انگیزه سیاسی در ترکیه در دهه های 1970 و 1980 بودند.

به گفته ارول اونال، از «دشمنان ترکیه» هرگز نام برده نمی‌شود، اما گرگ‌های خاکستری در آیین های خود می‌دانستند که آنها چه کسانی هستند: کردهای نزدیک به پ‌ک‌ک، قدرت‌های غربی، بازرگان های یهودی، علویان حاکم بر دولت، چپ‌ها و بسیاری دیگر. به عبارت بهتر می‌توان گفت، همه به جز گرگ‌های خاکستری دشمن هستند.

گرگ های خاکستری در آلمان در سال 1978 با تأسیس فدراسیون انجمن های ایده آلیست دموکراتیک ترکیه (ADÜTDF) ظهور کردند. هدف آنها مبارزه با احزاب دموکرات مسیحی و چپ‌گرا و همچنین سیاست مداران آلمانی تُرک تبار با در احزاب چپ بود.

در آلمان امروز، حدود بیست هزار گرگ خاکستری وابسته به دهها سازمان وجود دارد که اکثر آنها شاخه های سه انجمن اصلی هستند: فدراسیون تُرک، اتحادیه انجمن های فرهنگی تُرکی-اسلامی در اروپا (ATIB) و انجمن انجمن های فرهنگی ترکیه. در اروپا (ATB.) ارول اونال بیشتر دوران جوانی خود را در سازمان‌های مرتبط با فدراسیون تُرک سپری کرد که دارای 7000 گرگ خاکستری و حدود 160 مسجد در آلمان است.

جنبش گرگ های خاکستری در آلمان به طور جدایی ناپذیری با حزب افراطی MHP ترکیه که در ائتلاف با حزب AKP می باشد مرتبط است. در اواخر سال 2020، پس از حملات گرگ خاکستری به ارامنه معترض به جنگ در قراباغ کوهستانی و تخریب بنای یادبود نسل کشی ارامنه در نزدیکی لیون، ژرار دارونین وزیر کشور فرانسه اعلام کرد که سازمان گرگ های خاکستری در فرانسه ممنوع خواهد شد، زیرا این سازمان «تبعیض را تحریک می کند» و نفرت‌پراکنی و در اعمال خشونت آمیز دخیل است. این ممنوعیت با محکومیّت سریع از سوی دولت ترکیه مواجه شد.

در همان زمان، سیاستمداران احزاب اپوزیسیون آلمان با استناد به سابقه طولانی خشونت‌های گرگ‌های خاکستری در آلمان، از حکومت خواستند که ممنوعیت مشابهی را اعمال کند. «سئویم داغدلن» نماینده [تُرک‌تبار] مجلس، گفت که گرگ‌های خاکستری بزرگ‌ترین سازمان دست راستی در آلمان هستند و حرکت دست گرگ‌های خاکستری، را با سلام هیتلر مقایسه‌کرد. در ماه مه 2021، پارلمان اروپا از کشورهای عضو اتحادیه خواست تا گرگ‌های خاکستری را در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار دهند. وزیر کشور آلمان، پیتر بیوت، گفت که این گروه ها از سال 2012 تحت نظارت اطلاعاتی دولت آلمان بوده اند. اما انجمن های اقماری این شبکه در ظاهر از گرگهای خاکستری برائت می‌جویند و به شاخه های خود اسامی بی خطری مانند “فدراسیون آلمان-تُرک” و “فدراسیون آلمان-ترکیه”  ویا “مرکز فرهنگی ترکیه” می دهند.

وزارت کشور آلمان، گفت که این گروه ها از سال 2012 تحت نظارت اطلاعاتی بوده اند. اما انجمن های اقماری این شبکه در ظاهر از گرگهای خاکستری برائت می‌جویند و به شاخه های خود اسامی «بی خطری» می دهند. ما باشگاهها و کلوب هایی در سراسر کشور داریم که می‌توان آنها را کاملا مرتبط با گرگ‌های خاکستری دانست.

هربرت مولر از دفتر حفاظت از قانون اساسی در بادن-وورتمبرگ در سال 2019 به رسانه آلمانی ZDF گفت: «اگر از دیدگاه اداری به آن نگاه کنید، گرگ های خاکستری در واقع در آلمان وجود ندارند ولی ما باشگاهها و کلوب هایی در سراسر کشور داریم که می‌توان آنها را کاملا مرتبط با گرگ‌های خاکستری دانست.

لیست سیاه

در هفت ژوئیه 2021، ارک آجارِر، روزنامه نگار تبعیدی در آلمان، در باغ خانه خود در برلین مورد حمله قرار گرفت. کمی بیش از یک هفته بعد، یک “لیست سیاه” متشکل از 55 روزنامه تبعید تُرک پیدا شد که در اروپا زندگی می‌کردند و نام ارک آجارِر نیز در آن دیده می شد.

یکی دیگر از اهداف ذکر شده روزنامه نگاری به نام گوهر گوِن، سردبیر سابق مجله Nokta، در ترکیه بود. پس از اینکه Nokta در سال 2015 تصویر جلد خود را منتشر کرد، سردبیر آن یعنی گوِن دستگیر شد. در روی جلد عکسی از اردوغان در حال لبخند زدن و گرفتن سلفی در مقابل تابوت های پرچم دار سربازان ترکیه بود. گون  در حالی که منتظر محاکمه بود، با کمک یک قاچاقچی از ترکیه به یونان گریخت و راهی آلمان شد و در آنجا درخواست پناهندگی‌کرد. نوکتا یکی از بیش از 150 رسانه ای بود که پس از کودتای 2016 توسط حکومت ترکیه توقیف شد. در نهایت گوون به طور غیابی به 22.5 سال زندان محکوم شد.

گوون گفت: «گرگ‌های خاکستری احتمالاً در حمله به ارک آکارر شرکت داشتند. من در شش سال گذشته تهدیدهایی دریافت کرده‌ام، اما فکر می‌کنم این فهرست جدی‌ترین تهدید تاکنون بوده است.» پلیس فدرال آلمان چندین بار از گوون در خانه اش بازدیدکرد، آنها به او شماره تماس مستقیم دو افسری که پرونده او را رسیدگی می کنند، دادند و به او هشدار دادند که از مناطقی که تراکم بالای تُرک تبارها در آن زندگی می‌کنند پرهیز کند.

نوکتا به سردبیری گوهر گون یکی از بیش از 150 رسانه ای بود که پس از کودتای 2016 توسط حکومت ترکیه توقیف شد. در نهایت گوون به طور غیابی به 22.5 سال زندان محکوم شد

او گفت: «من فکر می‌کنم MİT (سازمان اطلاعات ترکیه) و وزارت کشور ترکیه پشت پرده این لیست هستند». گرگ‌های خاکستری بخشی از دولت اردوغان هستند. وزیر کشور، سلیمان سویلو، به ویژه در تقویت جنبش گرگ های خاکستری در ترکیه نقش اساسی داشت. و متین کولونک [معاون سابق حزب عدالت و توسعه] جنبش گرگ های خاکستری را در آلمان تقویت کرد. متین کولونک با باشگاه دوچرخه سواری عثمانی- ژرمنیا (یک گروه دیگر  وابسته به گرگ های خاکستری) مرتبط بوده است. این باشگاه در سال 2018 پس از محاکمه هشت نفر از اعضای آن به اتهام اقدام به قتل، قاچاق مواد مخدر، آدم ربایی و فحشاء اجباری توسط دولت آلمان بسته شد.

گوون گفت: «حزب عدالت و توسعه این فهرست را منتشر کرد تا ما را به هدفی آشکار برای گروههای افراطی در اینجا تبدیل کند. پس از انتشار این فهرست، خبرنگاران نزدیک به دولت ترکیه ویدئویی را منتشر کردند که حاوی تصاویر همه ما بود. من می خواهم باور کنم که آلمان در حال انجام اقداماتی است و اقدامات سختگیرانه ای در دستور کار دارد، اما نمی‌دانم که آیا این درست است یا خیر؟ و من نمی‌دانم ارزش زندگی یک روزنامه نگار پناهنده در اروپا این روزها چقدر است. اگر به آنچه که در گذشته اتفاق افتاده، به قتل‌هایی که گرگ‌های خاکستری مرتکب شده‌اند نگاه کنید، هر چیزی ممکن است.»

ساخت یک ناسیونالیست تُرک

والدین ارول اونال در دهه 1980 از منطقه دریای سیاه ترکیه به آلمان مهاجرت کردند و از پیروان سرسخت جنبش گرگ‌های خاکستری بودند. اونال نوشت که در یک رویداد تُرک فدراسیون ترک، پدرش این فرصت را داشت که با آلپ ارسلان ترکش، بنیانگذار حزب افراطی ناسیونالیست MHP ترکیه عکسی بگیرد و با افتخار آن را به هر کسی که از خانه آنها بازدید کند نشان دهد.

ترکی زبان اصلی ای بود که در خانه اونال صحبت می شد. او آنقدر دانش کمی از زبان آلمانی داشت که وقتی وارد مهدکودک شد، به سختی می توانست سخنان معلمش را بفهمد. او به خاطر می آورد که به دلیل مهارت ضعیفش در زبان آلمانی نسبت به اطرافیانش احساس حقارت می‌کرد.

«در خانه، تقریباً منحصراً ترکی صحبت می‌کردم. در مدرسه، با دوستانم به ترکی صحبت می‌کردم و آخر هفته‌هایم را با سازمانی سپری می‌کردم که فقط به زبان تُرکی صحبت می‌کرد و ناسیونالیسم تُرک را تبلیغ می‌کرد. یک چیز را می توانم با قاطعیت بگویم: چه در ترکیه و چه در آلمان، احساس حقارت شالوده ایدئولوژی گرگ های خاکستری و حامیان اردوغان را تشکیل می دهد»

بیشتر دوران کودکی اونال با شرکت در مراسم مذهبی و رویدادهایی با هدف تلقین ایدئولوژی به جوانان ترک در آلمان سپری شد. اونال در هفت سالگی شروع به شرکت در کلاس های قرآن در یکی از مساجد کرد که توسط فدراسیون تُرک اداره می‌شد.  او در این باره می نویسند: «ما شروع به خواندن فرازهایی از قرآن کردیم، اما تعمدا هیچ ترجمه ای به ما یاد ندادند، بنابراین نمی دانستیم چه می خوانیم».

ترکی زبان اصلی ای بود که در خانه اونال صحبت می شد. او آلمانی نمی دانست تا جایی که وقتی وارد مهدکودک شد، به سختی می توانست سخنان معلمش را بفهمد. او به خاطر می آورد که به دلیل مهارت ضعیفش در زبان آلمانی نسبت به اطرافیانش احساس حقارت می‌کرد.

در حالی که اظهارات نژادپرستانه در محیط گرگ‌های خاکستری امری عادی بود، برخی اظهارات رهبران مذهبی در فدراسیون تُرک برای اونال برجسته بود. در یکی از سخنرانی ها، یکی از امامان جماعت به مخاطبین‌گفت: «که یونانیان شرور هستند و به دنبال خرید ملک در ترکیه برای تحقق رویای قدیمی خود در قسطنطنیه بودند».

اونال به یاد می آورد: «شنیدن این حرف امام جماعت برای همه تعجب آور بود. اما این موضوهع عصبیّت من را نسبت به یونانی ها افزایش داد. توهین‌هایی که ناسیونالیست‌های تُرک از آن استفاده می‌کنند، مانند این‌که به کسی بگویند «تخم یونانی» و «تخم ارمنی»، در ذهن شما نقش می‌بندد. یونانی بودن معادل توهین به مقدسات است و متأسفانه، این احساسات به گرگ‌های خاکستری محدود نمی‌شود.»

نه فقط یونانی‌ها بلکه به گفته اونال،کُردها، چپ‌گراها و علویان پیوسته در جنبش گرگ‌های خاکستری شیطانیزه می‌شوند. آنها علویان(شیعیان) را کافر می‌دانند. در محیط محافظه‌کار اهل سنت بیان می‌شود: «شما مثل یک علوی زندگی می‌کنید» که به این معنا است که سبک زندگی یک بی ایمان را دارید.

اونال در کتاب خود قتل عام شعیان مرعش در سال 1978 را خلاصه می کند که در آن حداقل 111 نفر، که بیشتر آنها علوی بودند، به قتل رسیدند. باور عمومی چنین است که این قتل‌عام توسط اعضای حزب MHP مرتبط با گرگ های خاکستری و عوامل اطلاعاتی ترکیه انجام شده است.

اونال می‌گویدکه تا اواخر جوانی‌اش از کشتار مرعش، یا سایر حوادث خشونت‌آمیز که توسط گرگ خاکستری صورت گرفته بود، آگاه نبود. «اکثر ترک‌های آلمانی از این رویدادها چیزی نمی‌دانند و حتی ترک‌های ترکیه نیز از آن بی‌اطلاع هستند. این قتل‌عام در مدارس ترکیه آموزش داده نمی‌شود و این فصل وحشتناک از تاریخ ترکیه، مانند نسل کشی ارامنه، به سادگی نادیده گرفته می شود».

انکار وقوع نسل‌کشی ارامنه برای اونال و سایرین در جنبش گرگ‌های خاکستری یک امر مسلّم بود، اما کنجکاوی او را بر آن داشت تا تحقیقات آنلاین درباره رویدادها را آغاز کند. من در ابتدا بسیار مغرضانه به مسئله نگاه می‌کردم. هویت سیاسی من از کودکی ساخته شده بود و شکستن آن زمان زیادی طول کشید. همانطور که در مورد نسل کشی ارامنه تحقیق می کردم، اسنادی را می دیدم که قبلاً از آن بی اطلاع بودم و کنجکاوی من در حال افزایش بود. اگرچه پذیرش آن سخت بود، اما پس از حدود یک سال تحقیق، پذیرفتم که این یک نسل کشی است».

اونال، عضو سابق شبکه گرگ های خاکستری: «یک چیز را می توانم با قاطعیت بگویم: چه در ترکیه و چه در آلمان، احساس حقارت شالوده ایدئولوژی گرگ های خاکستری را تشکیل می دهد»

وی در جای دیگر در مورد کُردها می‌نویسد:

«در جلسات گرگ‌های خاکستری، شبه‌نظامیان کُرد اغلب به عنوان «شغال» شناخته می‌شدند و به‌ویژه مورد توهین قرار می‌گرفتند. ما پ‌ک‌ک را بسیار تحقیر می‌کردیم و از کردهایی که به آنها نزدیک بودند متنفر بودیم. کردهایی را که آشکارا مذهبی و به دولت ترکیه وفادار بودند، دوست داشتیم، اما آنها را با خود برابر نمی‌دانستیم.»

سالها طول کشید تا اونال عقاید نژادپرستانه خود را کنار بگذارد.  او نوشته است: «اگر دائماً به یونانی‌ها، ارمنی‌ها، یهودیان، علویان و کردها توهین کنید، آنها را مادون تلقّی خواهید کرد. «این دیدگاه‌های نژادپرستانه با فیلم‌ها، داستان‌ها و موسیقی تقویت می‌شود».

به دلیل هویت کُردی، علوی و درسیمی ام، تحت فشار بودم

از جمله افراد حاضر در لیست سیاه موسیقیدانی به نام فرهاد تونچ بود که در طول زندگی حرفه ای خود به صراحت در مورد حقوق کردها صحبت کرده است. تونچ گفته است: «در دهه 1990، من از سوی ژیتم (سازمان اطلاعاتی ژاندارمری ترکیه) تهدید به مرگ شده ام. من بارها به دلیل هویتم بازداشت و دستگیر شدم. من همیشه در برابر سیاست های نظامی تحمیل شده توسط حکومت ترکیه به عنوان راه حلی برای مشکل کُردها ایستادگی کرده ام و به خاطر هویت کُردی، علوی و درسیمی ام، زندگی من همیشه تحت فشار بوده است.»

در سال 2018، تونچ به دلیل توئیت‌هایی که در حمایت از جنگجویان YPG که در سال‌های 2014 و 2015 با داعش در کوبانی سوریه می‌جنگند، متهم به تبلیغ به نفع پ.ک.ک شد. در سال 2019، ترکیه را ترک کرد و در آلمان اقامت گزید. می می گوید: دوسال و نیم است که در تبعید هستم. من از کشورم دور هستم، زیرا در برابر سیاست های استبدادی حکومت سکوت نمی‌کنم و برخلاف ارزش های انسانی و هنری عمل نمی کنم».

تونچ ادامه داد: «کسانی که در این فهرست نام برده شده اند افرادی هستند که به دلیل ماهیّت سرکوبگر حکومت موجود ترکیه مجبور به ترک وطن شده اند. سیاست دولت این است: «یا او را وادار به بیعت می‌کنم یا ساکتش می‌کنم.» دولتی با چنین تفکری نمی‌تواند هیچ انتقادی را تحمل کند، حتی یک آهنگ یا توییت. بنابراین من در این لیست سیاه هستم زیرا یک هنرمند دگراندیشم. من 57 سال سن دارم و مجبور شدم زندگی چهل ساله هنری خود را در ترکیه ترک کنم.

فرهاد تونچ: «در دهه 1990، من از سوی ژیتم (سازمان اطلاعاتی ژاندارمری ترکیه) تهدید به مرگ شده ام. من بارها به دلیل هویتم بازداشت و دستگیر شدم. من همیشه در برابر سیاست های نظامی تحمیل شده توسط حکومت ترکیه به عنوان راه حلی برای مشکل کُردها ایستادگی کرده ام و به خاطر هویت کُردی، علوی و درسیمی ام، زندگی من همیشه تحت فشار بوده است.»

تونچ نیز مانند گوهر گوِن معتقد است که ارتباط مستقیمی بین AKP و MHP و گرگ‌های خاکستری که در آلمان فعالیت می‌کنند وجود دارد. تونچ گفت: «من همچنین معتقدم کسانی که این لیست ها را تهیه کردند با دولت فعلی AKP/MHP مرتبط هستند.»این دیدگاه رایج در بین مردم است.

به نظر تونچ:

«در ترکیه اگر هنرمندان، روزنامه نگاران و مخالفانش کشته شوند حکومت مستقیم یا غیرمستقیم در این امر دخالت دارد، پس کشور دموکراسی خود را از دست داده است. من دموکراسی می‌خواهم و کشوری می‌خواهم که کشتن کسی به خاطر عقیده‌اش غیرقابل تصوّر باشد. یادم نمی‌آید که در تمام عمرم از مردن ترسیده باشم. امروز هم همین احساس را دارم. با این حال، من به عنوان یک هنرمند مسئولیت خود را به پایان نرسانده ام. فکر می‌کنم آهنگ های بیشتری برای خواندن دارم. مردم و خانواده ام اکنون بیش از هر زمان دیگری به من نیاز دارند. من نمی‌خواهم در این اشتباه بیفتم و کار قاتلان را آسان‌تر کنم.»

بارباروس شانسال، طراح مد، که در لیست سیاه قرار دارد، می‌گوید که از سال 1976 با تهدیدهای حکومت ترکیه مواجه بوده است: «نگران نیستم. پس از همه چیزهایی که من با آن روبرو شده ام، اگر آنها بخواهند من را بکشند، می توانند.»

در روز سال نو در سال 2017، شانسال ویدیویی را در انتقاد از دولت ترکیه منتشر کرد و گفت: «در حالی که تعداد زیادی روزنامه‌نگار در زندان هستند، در حالی که کودکان مورد آزار و تجاوز جنسی قرار می‌گیرند، در حالی که فساد و رشوه در همه جا وجود دارد، در حالی که افراطی ها در حال افزایش هستند و در خیابان ها برای ما مردم چرند پخش می‌کنند، تو هنوز سال نو رو جشن میگیری؟ من نیستم. جشن خود را با ننگ و بدبختی و کثیفی ادامه دهید».

شانسال پس از انتشار یک ویدئو در اعتراض به وضع موجود و افراط گرایی، توسط وزارت کشور قبرس شمالی بازداشت و به استانبول فرستاده شد و در آنجا پیش از دستگیری توسط پلیس مورد حمله «مسافران و کارکنان خطوط هوایی» ترکیه قرار گرفت. شانسال گفت: «من همیشه در لیست بودم، هستم و خواهم بود».

ناسازگاری یک ناسیونالیست تُرک

ارول اونال دور شدن خود از جنبش گرگ های خاکستری را به عنوان یک دوره عطف به جای یک نقطه عطف توصیف می کند. او گفت: «پس از سال‌ها تحقیق، مطالعه و بحث در جوانی، ناسیونالیسم تُرک را کنار گذاشتم.

هنگامی که در سال 2013 اعتراضات به طرح توسعه شهری حکومت ترکیه برای پارک تقسیم گزی استانبول آغاز شد، خشونت پلیس منجر به زخمی شدن هزاران نفر شد. اونال گفت: «من از دایره اجتماعی محافظه‌کاری که در آن بزرگ شدم و در آن زمان به خوبی می‌شناختم جدا شدم. این واقعیّت که آنها پس از مشاهده این نمایش ظالمانه و اقتدارگرایانه همچنان از اردوغان حمایت کردند، پیوند عاطفی من با آنها را کاملاً گسست».

اونال معتقد است که افکار عمومی آلمان شروع به توجه به جنبش پان‌ترکیسم کرده است. او ادامه داده:

«نمی‌توانم درک کنم که چگونه سیاستمداران آلمانی چشم خود را به روی پان‌ترکیست‌ها می بندند. شاید این یک استراتژی باشد برای حفظ کامل بخش ملی‌گرا و محافظه‌کار تُرک تبار آلمان قبل از انتخابات.»

یکی از افسران ژانداری ترکیه در فیس بوک برای من این نکته را با صراحت بیشتری بیان کرد:

«گرگ های خاکستری در آلمان اساسا تروریست هستند. آنها برای ایجاد آشفتگی داخلی در آلمان سازماندهی شده اند. حضور آنها اهرمی است تا آلمان را مجبور کند که از سیاست‌های ترکیه حمایت‌کنند».

ارول اونال: «نمی‌توانم درک کنم که چگونه سیاستمداران آلمانی چشم خود را به روی پان‌ترکیست‌ها می بندند. شاید این یک استراتژی برای حفظ کامل بخش ملی‌گرا و محافظه‌کار تُرک تبار آلمان قبل از انتخابات باشد.»

ارول اونال می‌گوید که نگران جوانان ترک تبار امروزی در آلمان است، زیرا موج ناسیونالیسم در ترکیه بر آنها نیز تأثیر می گذارد و به همین دلیل خود را از جامعه اروپا و آلمان منزوی می‌کنند. آنها گوشه نشینی می‌کنند و خود را در ناسیونالیسم تُرک در خارج از کشور ادغام می‌کنند نه اروپا.

«برای کسی که در ایدئولوژی ناسیونالیستی ترکیه بزرگ شده است، بسیار دشوار است که از ذهنیّتی که از بدو توّلد به او یاد داده شده است، خارج شود. پیشگیری از آن ضروری است و این با آموزش شروع می شود. برنامه ای که به جای آموزه های افراطی و جزمی که کودکان را به وحشت می اندازد، ارزش های انتقادی، آزاد، صلح آمیز و انسان گرایانه را یاد میدهد».

 

بیشتر بخوانید :

دیاسپورای ترکیه و جمهوری آذربایجان در فرانسه: ابزارهایی در خدمت پان ترکیسم

 

 

لیندزی اسنل Lindsey Snell نویسنده این گزارش، خود به دلیل تهیه فیلم مستند یا گزارش از فعالیت های ترکیه در تحریک افراط گرایی در اروپا، قفقاز جنوبی و سوریه تحت تعقیب حکومت این کشور قرار گرفت. وی نخستین خبرنگاری بود که خبر مربوط به اعزام تروریست های تکفیری به قراباغ کوهستانی را در قالب گردان هایی که از سوی ارتش ترکیه سازماندهی شده بودند منتشر کرد.