از میراث فرهنگی کشور که گنجینه گذشتگان ماست به ثبت جهانی نرسیده است .
«اشیقلار»،«تار»، «چوگان»، «نان لواش»، «بادگیر»، « شب یلدا»، «جنگلهای هیرکانی»، «موسیقی بخشی خراسان»و« قهوه خانه» تنها بخشی از پروندههای مورداختلاف ایران با سایر کشورها در موردمبداء آن است. پروندههایی که کشورهای همسایه مانندآذربایجان ، ارمنستان، امارات وترکیه مدعی خاستگاه آن هستند.
اما آذربایجان که تاکنون تار و چوگان را به نام خوددر یونسکو به ثبت رسانده این بار پای ثبت « نگارگری و مینیاتور» ایران به نام خودرا به میان کشیده است آن هم با انتشار کتابی نفیس به نام « مینیاتورآذربایجان » و معرفی آن در اکسپوی ۲۰۱۵ میلان، البته با امتناع از ذکر نام «ایران» که در آن شهرهای اردبیل، تبریز، ارومیه و مراغه (در استانهای اردبیل و آذربایجان شرقی و غربی ایران) تا ایروان (پایتخت جمهوری ارمنستان) و باکو (پایتخت جمهوری آذربایجان)، قلمرو هنر این کشور توصیف شده است.
در صفحههای متعدداین کتاب، تصویرهایی از کتابهای قدیمی خطی و نگارگری ایرانی به عنوان نمونههایی از مینیاتور آذربایجان ارائه شدهاند. در بالای تصویرها نیز نام آثار، ادیبان و داستانهای مختلفی چون شاهنامه فردوسی، دیوان حافظ، خمسهنظامی، گرشاسبنامه، کلیله و دمنه، همای همایون و هفتاورنگ با تلفظ فارسی، اما به خط لاتین آمده است. محل خلق یا نگهداری بسیاری از آثار نیز شهرهایی مانندتبریز ذکر شده است.
جمع آوری کتاب «مینیاتور» از پاویون جمهوری آذربایجان
اسفندیار اسپهبدی، مسئول غرفه ایران در اکسپوی ٢٠١۵ میلان، درباره ادعای مالکیت کشور جمهوری آذربایجان برای شاهنامه فردوسی و ثبت هنر نگارگری و مینیاتور ایران به نام خودگفت: در اولین زمانی که متوجه این اقدام آنها شدیم، به این مسئله واکنش نشان دادیم و اعتراض خودرا اعلام کردیم.معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت و مسئول غرفه ایران در اکسپوی ٢٠١۵ میلان گفت: ما از این مسئله تا زمانیکه سرکنسولمان در آن شهر به ما اطلاع نداده بودخبر نداشتیم. به محض آنکه باخبر شدیم، به اقدام آنها اعتراض کردیم که نتیجه آن جمعآوری باقی نسخههای شاهنامه از آن غرفه بود. بعداز آن هم به جز اعتراض کار دیگری نمیتوانستیم بکنیم.
او در پاسخ به اینکه مسئولیت این اقدام برعهده کیست، عنوان کرد: در مسائل خارجی که در خارج از ایران اتفاق میافتدبرای هرگونه اعتراض و اقدام بایدبا وزارت امور خارجه هماهنگ شودو پس از جلب نظر مثبت آنها، ادامه کار را پیش ببریم. همچنین مسئولیت و تصمیمگیری این اقدامات با سفیر یا سرکنسولگریما در آن کشور است. محمدباقر آقامیری، رئیس انجمن نگارگری ایران با ابراز نگرانی در این خصوص گفت : اگر شبکه آذربایجان را نگاه کنید، در برنامه فرهنگی– هنریشان یک مینیاتور بزرگ از دوره صفویه میگذارندو شعار میدهندکه این هنر برای ماست. در حالی که این اقدام بسیار مضحک است، چون همهاشعار آنها به زبان فارسی است.
اما یدا… پرمون، رئیس مرکز مطالعات منطقهای پاسداری از میراث ناملموس در آسیای غربی و میانه در این زمینه و اقداماتی که ایران میتواندانجام دهد، گفت : هرچندثبت یک اثر به معنای مالکیت آن اثر توسط یک کشور نیست، با اینحال خوب است که بلافاصله از طرف ایران تحقیقات تخصصی گسترده انجام شودو صحت و سقم این قضیه بررسی شود، که آیا واقعا آذربایجان چنین قصدی داردیا خیر؟
او با بیان اینکه امکان اظهار نظر تخصصی در حوزه« نگارگری و مینیاتور» و قدمت این هنر در کشور را آذربایجان ندارد، ادامه داد: بایدمتخصص امر بررسی و اظهارنظر نهایی را داشته باشدکه کشور آذربایجان در حال تملک هنر نگارگری ایران و مینیاتور است یا خیر؟
وی تاکیدکرد: اگر این قضیه اثبات شود، ایران بایدیک واکنش سنجیده داشته باشد. این واکنش سنجیده میتواندآگاهی بخشی به جمهوری آذربایجان باشدکه آنها بایدتمامیت ارضی خودرا مدنظر داشته باشند. همچنین اگر کسانی که دستاندرکار امور فرهنگی در کشور هستندتمایل داشته باشند، شایداین میتواندیک راه خوب باشدکه این پرونده توسط آذربایجان به تنهایی ثبت نشودیا با همکاری ایران این کار انجام شودیا ایران نیز همزمان پرونده خودرا بفرستدیا حتی ایران در سطح جهانیبالاتر از آذربایجان عمل کند.
او با بیان اینکه به سهم خودبایددر این زمینه رصدهایی را داشته باشد، گفت : اما تصمیمگیرنده نهایی من نخواهم بود، من میتوانم اطلاعات را به آقایان و دوستان بدهم تا پس از رویت کتابی که از سوی آذربایجان منتشر شده، بتوانیم قدم بعدی را برداریم. وی افزود: من مطمئنم کشور آذربایجان امسال و سال آینده هیچ پروندهای با عنوان «هنر نگارگری» یا نمونههای آن به یونسکو ارائه نداده، اما ممکن است این پرونده را در فهرست موقت خودداشته باشند.
سالار سیف الدینی که حوزه کاری وی در زمینههای هویت، ناسیونالیسم و مسائل قومی با تمرکز بر آذربایجان، قفقاز و ترکیه است در گفتوگو با «قانون» گفت : کسانی که تاریخ کوتاه روابط دو کشور را در 25 سال گذشته بررسی کرده اند، به خوبی آگاه اندکه از بدو تاسیس این جمهوری در اوایل دهه90، اقدامات وسیعی در سطح سیاسی، فرهنگی، مطبوعاتی و حتی تاریخی از سوی نهادهای وابسته به دولت این کشور علیه ایران انجام یافته است.
نام جمهوری آذربایجان نیز جعلی است
وی با اشاره به این که نام جمهوری آذربایجان نیز جعلی است، افزود: این موضوع چندسالی است که از منظر دیپلماتیک محل مناقشه است چه برسدبه سایر امور البته این عملکردآنها حاصل تبلیغات نادرستی است که در حوزه فرهنگ دارندو بایدمصداق هایی برای عرضه داشته باشندو چون از داخل فرهنگ خودشان ایدئولوژی ای نیامده ناچار ندکه از اطراف بگیرند.
سیف الدینی با اشاره به اینکه بیشترین مینیاتورهای کتاب های قدیمی و نگارگری ها در شاهنامه است گفت : شاهنامه طهماسب 200صفحه مینیاتور داردو خودموزه ای متحرک است که متاسفانه از نگارگری ها و مینیاتورهای صفحات این کتاب کپی شده که البته اقدام آنها عجیب است و آنها از نظر ایدئولوژی ای که دارندمیانه خوبی با فردوسی ندارندو تئوریسین هایشان به نوعی باور ناسیونالیستی دارند.
وی در ادامه گفت : اگر آنها فرهنگشان را در قالب میراث مشترک با ایران تعریف کنندطبق شرایطی که 200 سال پیش بوده قبل از عهدنامه ترکمنچای و گلستان ، در شاهنامه و ادبیات و فرهنگ ما هم سهیم هستندبه این دلیل که آنها هم زمانی در زبان فارسی ما سهم داشتندو ما در آنجا شاعران بزرگی مانندنظامی و خاقانی را داریم یعنی اگر در بستر فرهنگ و تمدن ایران خودشان را تعریف کننددر فرهنگ ما هم سهم دارندو بحث مهمی است اما وقتی خودشان را در یک بستر ترکی تورانی تعریف می کنندنمی توانندبگویندما مینیاتور و شاهنامه ونگار گری ها را داریم و به اسم خودشان ثبت کنندکه این تناقض آشکار است .
آذربایجان اشتراک فرهنگی و تاریخی با ایران را نمی پذیرد
وی افزود: ما نزدیکی فرهنگی زیادی با جمهوری آذربایجان داریم ولی مرزهایمان جداست و حتی نزدیکی فرهنگی هم این موضوع را ثابت نمی کندزیرا آنها در متون و کتاب هایی که منتشر کردنداشتراک فرهنگی و تاریخی با ایران را نمی پذیرند. حزب حاکم و حزب مساوات و سایر احزاب هم این اشتراکات را نمیپذیرندو به گفته خودشان هیچ رابطه ای با هم نداریم و هر بار توجیهی برای مصادره فرهنگی ما ارائه میدهندکه در بستر ترکی تورانی از نظر ما سرقت ادبی محسوب می شود. دولت جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشور ذی نفع بایدپیگیری حقوقی کند و به آنها جواب بدهد. اگر مسئولان فرهنگی ما در برابر این حرکت سکوت کنندیعنی به عنوان یک ماهیت حقوقی آن را پذیرفتهاندمثل اینکه من یک زمینی دارم و همسایه مدام از این زمین عبور می کندو ادعای مالکیت دارد، اگر من سکوت کنم به منزله پذیرش است .
مرز فرهنگی ایران و کشورهای همسایه مشخص شود
سیف الدینی خاطر نشان کرد: این مرز فرهنگی ما بایدبا کشورهایی که روزگاری جزیی از کشور ما بودهاندمشخص شوداما چون آذربایجان زمانی بخشی از کشور ما بوده نبایداجازه بدهیم بخشی از فرهنگ ما را هم بگیرد. مسئله اینجاست که آنها با کتمان این حقیقت تاریخی میراث مشترک را به نام خودمی زنند. اگر بپذیرندکه زمانی جزیی از تاریخ و فرهنگ ایران بودهاندمیراثمان هم مشترک است و اگر نپذیرندسرقتی تاریخی ، ادبی و علمی است . تاجیکستان و ارمنستان خودرا جزیی از حوزه تمدن ایران می دانندو کتمان نمیکننداما جمهوری آذربایجان این مسئله را نمی پذیرد.
سخن آخر
بسیاری از میراث ما هنوز ثبت جهانی نشدهاند و خیلیها منتظر ندکه فرهنگ،تمدن و تاریخ ایران را به نام خودشان بزنندهمانطور که پیش از این هم مسائلی از این دست پیش آمده بود. برخی مسئولان فرهنگی کشور به دلیل نداشتن فعالیت بهموقع در معرفی فرهنگ و هنر کشور، همیشه آسیبهایی را واردکردهاند. حال با وجوداین همه کمکاری در حوزه فرهنگ و هنر کشور رابطان فرهنگ و هنر کشور بایدبا این مسائل برخوردکنندو از طریق یونسکو اعتراض خودرا به گوش دنیا برسانند.
روزنامه قانون