روزنامه کیهان در شماره ۸ تیر ماه جاری نوشت: «آنچه امروز در جمهوری آذربایجان بر سر مسلمانان و شیعیان میگذرد، به مراتب بسیار بدتر از سختگیریهای دوران گذشته در این کشور در ارتباط با دینداران است.»
برهان حشمتی پژوهشگر ارشد مسائل قفقاز نیز این مسئله را تأیید کرده در این باره میگوید: «واقعیت این است که هویتزدایی از شیعه و شیعهستیزی الان در جمهوری آذربایجان نهادینه شده و جنگ اخیر قفقاز هم این مسئله را تشدید کرد و تبعاتش هم مشخص است؛ بنابراین وضعیتی پیش آمد که با زمان رعب و وحشت زمان استالین مقایسه میشود. یکی از همین شیعیان آذربایجان اخیرا به خود من میگفت که وضعیت برای مؤمنان خیلی از زمان جنگ دوم بد شده است با اینکه در این جنگ ۱۶۰ نفر از شیعیان جان باختند یا شهید شدند و در واقع آنها به نوعی خودشان خطشکن بودند.»
حشمتی با اشاره به تناقض عجیب در وضعیت دینی جمهوری آذربایجان گفت: «در حال حاضر خطر تغییر مذهبی جمهوری آذربایجان وجود دارد. من حتی در یک جلسه محرمانه هم شنیدم که از پروبال گرفتن ترکیه در آذربایجان اظهار نگرانی کردند؛ چرا که آنها قطعا شیعه را از بین خواهند برد.»
حشمتی همچنین جزئیات بیشتری از سیاست دینستیزانه دولت باکو را تشریح کرد و گفت: «حاکمیت جمهوری آذربایجان با توجه به ماهیت سکولاری که دارد مانع رسمی و مشهود گسترش اسلام در این کشور است. دینداران در این کشور حتی حق اینکه کودکان خود را با حجاب به مدرسه بفرستند، ندارند. جامعه دیندار مردم آذربایجان نمیتوانند نماینده مجلس یا مقام دولتی بشوند، حتی اگر فردی به عنوان فرد نمازخوان شناخته شود نمیتواند در ساختارهای نظامی و انتظامی موقعیتی بگیرد و اگر مظاهر دینداری از آنها مشاهده شود با ایشان برخورد میشود.
متأسفانه در ۳۰ سال گذشته بعد از استقلال حکومت باکو، سازمانهای مختلف میسیونری را برای جلوگیری از احیای اسلام و تشیع در این کشور فعال کردند. انواع و اقسام اینگونه سازمانها و فرقهها مانند آدونتیستها، شاهدان یهوه، بهائیان، کریشناییها، بوداییها و حتی شیطانپرستها را در این کشور فعال ساختند و برای آنها در باکو دفتر دایر شد تا به این وسیله مانع بازگشت مردم به اعتقادات اصیل اسلامی خود شوند.»
این کارشناس مسائل قفقاز معتقد است: «در همین سه دهه بیشترین محدودیت و محرومیت رسمی و دولتی برای شیعیان جمهوری آذربایجان که اکثریت مردم این کشور را تشکیل میدهند، اعمال شد و به طور مستمر روحانیون و فعالان شیعی نظیر حاج علی اکرام ناردارانی و سایر ریشسفیدان این منطقه، حاج محسن صمدوف، رهبر حزب اسلام، حاج آقا نوری، حاج واقف عبدالله اف که در زندان به شهادت رسید و به علت مبارزات ضد ممنوعیت حجاب در مدارس به شهید حجاب معروف شد، حاج آبگل سلیماناف، حاج طالع باقرزاده، روحانی جوان و انقلابی و نترس، حاج ایلقار ابراهیم اوغلو، حاج الشن مصطفی اوغلو، حاج فرامیز عباساف و دهها و بلکه صدها روحانی دیگر بارها بازداشت و زندانی شدند و بسیاری از آنها هنوز در زندانهای جور و ستم حکومت باکو نگهداری میشوند.