شرق: یکی از مهمترین خبرهای مسابقات پارالمپیک در هفتههای اخیر قهرمانی و رکوردشکنی تاریخی سیامند رحمان، اهل اشنویه، است که به شکل فراگیری در همه کشور بازتاب بسیار وسیع و مثبتی داشت. برای نخستینبار بسیاری از ایرانیان در مسابقات پارالمپیک لندن با نام و استعداد و تواناییهای شگفتانگیز سیامند رحمان، جوان قهرمان اشنویهای، آشنا شدند و رکوردشکنی وی در مسابقات ٢٠١٢ لندن شادیبخش چهره اکثریت ایرانیان شد. در مسابقات پارالمپیک برزیل هم انتظار عمومی آحاد ملت ایران دریافت مدال طلای مسابقات و رکوردشکنی ازسوی سیامند بود. این وضعیت نهفقط موجب توجه جدیتر جامعه ایران به ورزش معلولان کشور و جایگاه بایسته و شایسته آن شد، بلکه اهمیت نقشآفرینی این قشر از جامعه در سطوح ملی و فراتر از آن در سطوح بینالمللی نیز بیشازپیش در فضای مدنی و اجتماعی کشور مطرح شد تا جاییکه رکوردزنی و قهرمانی نخبهای مانند سیامند بر تعمیق غرور ملی نیز یاری رساند. در چنین فضایی، زمانی که سیامند با چهره مصمم و آرام و شاداب به مصاف وزنههای فولادی رفت، نفس در سینه بسیاری از ایرانیان حبس شده بود و با فریاد یا الله، این قهرمان زحمتکش اشنویهای توانست بر وزنههای بسیار سنگین غلبه و رکوردهای تاریخی و بزرگی را به نام خود ثبت کند و حتی در حرکت چهارم بر وزنه بسیار سنگین ٣١٠ کیلوگرمی فائق آید و فاصله خود را با حریفان به میزان باورنکردنی تفاوت ٧۵ کیلوگرمی برساند و…
بهاینترتیببار دیگر سیامند رحمان، این قهرمان اهل استان آذربایجان غربی، توانست شادی و شور گستردهای را برای همه ایرانیان در جایجای کشور به ارمغان بیاورد و نام خود را در میان ورزشکاران برجسته ایرانی جاودانه کند؛ رکوردی که به قول اهل فن، تا سالهای دورودراز کسی به جز سیامند یارای شکست آن را نخواهد داشت. سیامند رحمان در اینروزها نام آشنایی برای همه ایرانیان است.
سیامند اهل شهر کُردنشین اشنویه در استان آذربایجان غربی است؛ شهری در سرحدات غربی کشور جایی که در اواخر دهه ۵٠ و دهه ۶٠ یعنی درست در سالهایی که سیامند پا به عرصه گیتی گذاشت، بر اثر درگیریهای نظامی ناشی از حضور گروههای مسلح در این سالها و نیز اثرات جنگ هشتساله، خسارات زیادی متحمل شده و زخمهای زیادی بر پیکر شهر وارد آمده بود و سیامند در حالی دوران نوزادی و کودکی و نوجوانی خود را آغاز کرد که خوشبختانه سایه امنیت نسبتا پایداری بر منطقه حاکم شده و بهاینترتیب و در سایه فضای جدید راه برای شکوفایی تواناییها و استعدادهای سیامند گشوده شد. در سه دهه اخیر شهر اشنویه از توسعه حداقلی در بخش کشاورزی و تأسیسات و فضای شهری و ورزشی برخوردار بوده و همچنین اشنویه شاهد حضور صدها دانشآموخته دانشگاهی بوده که در دانشگاههای کشور مدارج عالی تحصیلی را کسب کردهاند.
موفقیتهای قهرمانی مانند سیامند بیش و پیش از هرچیز یادآور اهمیت نقش امنیت در شکوفایی استعدادهای پرتوان ملی است. تا امنیتی نباشد پرورش استعدادهای ورزشی، علمی و اقتصادی و توسعه پایدار و موزون آرزویی دستنیافتنی است. امنیت زیربنای نخست هر تحول مثبت اجتماعی و شکوفایی استعدادهاست. نگاهی به کشورهای منطقه مانند سوریه و عراق و بحرانهای خونین این کشورها اهمیت امنیت را بیشازپیش نمایان میکند چه بسیار جوانان و دختران و پسران عراقی و سوری نهفقط مجال پرورش استعدادهای خود را نیافتند، حتی قربانی ناامنی و جنگ و خونریزی و برادرکشی شدند!
از منظری دیگر قهرمانیِ جوان رشید و دوستداشتنیای مانند سیامند یادآور اهمیت توجه به استعدادهای جوانان این مرزوبوم در جایجای کشور است. وقتی جوانی مانند سیامند در شهری مرزی شکستن رکوردهای بزرگ و جهانی را به نام خود ثبت میکند، یعنی مسئولیت مدیران و مجریان و قانونگذاران کشور بیشازپیش جدی میشود. نباید گذاشت تا برخی بیتدبیریها و ضعف مدیریتی و نبود برنامههای جامع توسعهای، راه را بر شکوفایی استعدادهای جوانان این مرزوبوم سد کند. همه جای ایران و بهویژه مناطق مرزی میتوانند و باید برنامهریزان کشور به آن توجهی جدی کنند. استعدادهای بزرگ و شگرف جوانان این کشور نیازمند مدیران مسئولیتپذیر و مدبری است تا راه را بر شکوفایی استعدادها بگشایند و قدرشناس تواناییهای تکتک شهروندان کشور باشند. سیامند پس از قهرمانی و رکوردشکنی در پارالمپیک دوباره به آغوش وطن بازگشت.
به شکرانه درخشش این جوان بیادعا و عاشق کشور یعنی سیامند رحمان که با قهرمانی خود دل میلیونها ایرانی را شاد کرد، آیا مسئولان ورزشی کشور و استان آذربایجان غربی برنامهای برای توسعه ورزش در اشنویه طراحی کردهاند؟ آیا برای تجلیل از سیامند برنامهای تدارک دیده شده است؟ آیا برای آینده این قهرمان و تأمین مخارج زندگی و استمرار دلاوریهای سیامند قهرمان راهکاری طراحی شده است؟ همگی باید حامی و قدردان استعدادها و قهرمانانی مانند سیامند رحمان باشیم.
