دیدار با مدیران مراکز سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران –1370/7/12
شما در خراسان برای مردم تاجیک – چه تاجیک‌های شمال افغانستان که فارسی‌زبان‌اند، چه مردم تاجیکستان که الآن بعد از هفتاد، هشتاد سال دارند احساس فارسی بودن میکنند برنامه پخش میکنید. هیجانی در آن مردم وجود دارد که میخواهند زبان فارسی را، زبان رودکی را – که متعلق به خودشان هم است – یا زبان شعرای برجسته و ادبای قدیمی ما را به خودشان نسبت دهند؛ این را شما باید توجه داشته باشید و جذب کنید. هرچه بشود برنامهی فارسیِ خوب پخش کنید، هرچه بشود بخصوص در آن منطقه از زبان فارسیِ صحیح و بدون غلط استفاده کنید، این به نفع ماست؛ یعنی به نفع همان هدف‌هایی است که عرض شد.
حتی در ازبکستان و ترکمنستان عدهای فارسیزبان هستند؛ به مناسبت سیاست‌هایی که اتحاد جماهیر شوروی داشته، این‌ها تقسیم‌شده‌اند. سمرقند و بخارا جزو تاجیکستان نیست؛ ولی زبانشان تاجیکی و فارسی است. فارسیزبانهایی که الآن در منطقه آسیای میانه هستند، متفرق‌اند و در یکجا جمع نیستند.
همینطور به‌طرف غرب که میرویم، زبان ترکیِ آذربایجانی اهمیت پیدا میکند. جمهوری آذربایجان جزو این کشور و این مجموعه [ایران] بوده و به دلایلی، حدود صد و پنجاه سال است که از ایران جداشده است. انسان وقتی نگاه میکند، میبیند که آن‌ها هدف‌هایی دارند، برای اینکه احساسات آذربایجانی‌های این‌طرف را تحریک کنند. البته اصل این‌ها اند [آذربایجانی های ایران]؛ همیشه فرع به اصل برمیگردد؛ همیشه جزء به‌کل برمیگردد؛ همیشه کوچک‌تر به بزرگتر جذب میشود؛ اما این‌ها میخواهند قضیه را بلعکس کنند؛ بزرگتر را به کوچک‌تر جذب کنند.
