گردانندگان مجله ی « اطلاعات سیاسی – اقتصادی » دوشماره ی ۳۰۰ – ۳۰۱ این مجله را به انتشار برگزیده ای از مقاله ها و گفتارهای دکترمحمدامین ریاحی خویی ، استاد بزرگ زبان و ادبیات فارسی که از آثار او انتخاب شده است ، اختصاص داده اند . استاد ریاحی خویی از گروه استادان و فرهیختگانی بود که در درازی زندگانی پربرکتش با همه ی وجود به فرهنگ کشورش ، ایران خدمت کرد و از خود کارنامه ای ارزشمند از پژوهش بر جای نهاد . او به سبب بزرگی اندیشه ، از مرزهای تیره – طایفه ای گذشته بود و برای « جهان ایرانی » و در راستای « گفتگوی با جهان » می نوشت .
او با توانایی و کفایتی کم مانند ، در دوره های گوناگون زندگانی خود ، جدا از کارهای پژوهشی ، در مقام های اجرایی بسیاری ، به شایستگی خدمت کرد : سردبیری « روزنامه ی شفق » ( نشریه ی حزب وحدت ایران ) ؛ سرپرست بخش فرهنگی « روزنامه ی کیهان » ؛ ریاست انجمن ادب و سخنرانی دانشکده ی ادبیات دانشگاه تهران ؛ دبیری ، ریاست دبیرستان ، ریاست دانشسرای مقدماتی در آذربایجان ، گرگان، قزوین و تهران ؛ همکای با « نشریه مهرگان » ( ارگان جامعه ی لیسانسیه های دانشسرای عالی ) ؛ عضویت در کمیسیون قوانین وزارت فرهنگ ؛ مشاور وزیر آموزش و پرورش ، مدیرکلی نگارش وزارت فرهنگ ؛ قائم مقام وزیر آموزش و پرورش در شوراها ؛ مدیریت و سردبیری « ماهنامه ی آموزش و پرورش » ؛ عضو موسس « شورای کتاب کودک » ؛ رایزن فرهنگی ایران در ترکیه ؛ استادی ادبیات فارسی در دانشگاه آنکارا ؛ برپاکننده ی دبستان و دبیرستان ایرانیان در آنکارا ؛ موسس « خانه ی فرهنگ ایران در آنکارا » ؛ استاد ادبیات در دوره های لیسانس ، فوق لیسانس و دکتری ادبیات فارسی در دانشگاه تهران ؛ دبیرکلی « هیات امنای کتابخانه های عمومی کشور » ؛ نایب رئیسی « فرهنگستان ادب و هنر ایران » ؛ سرپرستی« دانشکده ی هنرهای دراماتیک ایران» ؛ ریاست « بنیاد شاهنامه ی فردوسی » و « وزارت آموزش و پرورش ایران در دولت شریف امامی » مقام هایی است که او در آنها در جایگاه یک « ایرانی میهن پرست » به شایستگی خدمت کرد .
شگفتا که این استاد بلندمرتبه پس از پذیرفتن پست وزارت آموزش و پرورش با سرنوشتی دیگر روبه رو شد . دکتر باسانی پاریزی در این باره چنین گفته است : « … حوادث سیاسی و اجتماعی سالهای نیمه ی دوم دهه ی پنجاه پی در پی و پشت سر هم آمد و منشور وزارت آموزش و پرورش به نام دکتر ریاحی صادر شد … که اگر نه تنها وزیر ، بل یکی از معدود وزیرانی بود که در آن روزهای بحرانی ، می توانست به وزارتخانه برود و با همکاران خود گفتگو کند و دلیل آن نیز این بود که دکتر ریاحی تمام عمر خود را در معلمی گذرانده بود و … هرگز از معلمان و همکاران خود جدا نشده بود و همه جا با معلمان همراه و در خدمت آنها بود ، ولی حوادث چهل و پنج روز بعدی حاصل سی و پنج سال خدمت فرهنگی را تحت الشعاع قرار داد … »
بی مهری جامعه ی فرهنگی و روشنفکری ایران به این استاد شریف و میهن پرست از پدیده های شگفت روزگار ماست ؛ تنها یادنامه ای که به یاد این استاد طراز اول منتشر شده ، کتابی است با نام « آفرین نامه » که به کوشش نادر مطلبی کاشانی تدوین شده و یک سال پس از درگذشت استاد از سوی بنیاد موقوفات افشار در سال ۱۳۸۹ منتشر شده است . نکته ی مهم و دانستنی اینکه میان انتشار فراخوان به تالیف مقاله برای این یادنامه که به امضای دکتر شفیعی کدکنی و استاد ایرج افشار نوشته شد ، تا زمان انتشار کتاب هشت سال زمان گذشت .
در ادامه فهرست شماره ی ویژه ی « استاد ریاحی خویی » در مجله ی « اطلاعات سیاسی – اقتصادی » را می خوانیم :
یادداشت ( نگاهی به زندگی استاد ریاحی و خدمات او )
فهرست آثار استاد محمدامین ریاحی خویی
بعد از هزار سال ( درباره ی شاهنامه ی فردوسی )
میراث فردوسی ( درباره ی حکیم ابوالقاسم فردوسی )
رنج و روزگار فردوسی ( در زمینه ی فردوسی شناسی )
پیام شاهنامه
ارزش والای شاهنامه
چهره ی ممتاز حافظ
سرچشمه های مضامین حافظ
ملاحظاتی در باره ی زبان کهن آذربایجان
زبان ما و همسایگان ما
از کهن ترین روزگاران
پس از جنگ چالدران
نفوذ زبان و ادبیات فارسی در قلمرو عثمانی
عمق تاثیر ادب فارسی در زبان و ادب ترکی
مقدمه بر نزهت المجالس
کسایی مروزی : زندگی ، اندیشه و شعر او
پیشرو ناصر خسرو
در بزرگداشت مولوی در قونیه
تربت شمس تبریز کجاست ؟
صائب تبریزی ، شاعر زمانه ی خویش
نجم رازی و مرصادالعباد ( مقدمه بر مرصاد العباد )
پیش از مقدمه بر رتبت الحیات
مقدمه بر رساله الطیور : نجم رازی و رساله الطیور
بگشای راز عشق ( پیشگفتار بر گزیده ی کشف الاسرار)
عالم آرای نادری ( مقدمه بر عالم آرای نادری )
سفارتنامه های ایران
آذربایجان در اشغال روس ها
آشوب سمیتقو به تحریک انگلیس
در چنبر نیرنگهای رنگارنگ بیگانه
این رباعی ها از حافظ نیست .
فصول گمشده ی فرهنگ ایرانی ( بخش از نوشتار استاد ریاحی در معرفی کتاب «فرهنگ ایرانی در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی »)
استاد بزرگ ما اقبال آشتیانی
خاطراتی از محضر استاد ( خاطرات دکتر ریاحی از بدیع الزمان فروزانفر )
مردی رفت که نظرش هرگز نخواهد آمد ( در باره ی دکتر عباس زریاب خویی )
چون شکفتن گل ها در باغ ( جواب به علی دشتی )
داستانی به نام کتاب درسی
انتشار این شماره از مجله ی « اطلاعات سیاسی – اقتصادی » را که برای سردبیر و گردانندگان این مجله موفقیتی بزرگ است باید به سردبیر و گردانندگان این نشریه شادباش گفت . اما این را هم باید گفت که « خواندن این مجله ، بزرگترین شادباش و دست مریزادی است که می توان نثار کوششی جانانه چون انتشار این شماره از این مجله کرد .
