در سال 1339 به دستور مسکو در حزب توده ایران ادغام شد و عده ای فرقوی ها د هیئت اجرائیه حزب توده عضویت پیدا کردند. کیانوری سیاست های جدید حیدرعلی اف (زمانی که به ریاست ک.گ.ب جمهوری سوسیالیستی آذربایجان رسید) را منشاء این تفکر معرفی می کند.
البته فرقه محافل مخصوص خود را تا اندازه زیادی حفظ کرد. پس از انقلاب بقایای فرقه تمایل زیادی برای بازگشت به ایران نداشتند.
کیانوری دبیرکل وقت حزب توده در خصوص این که آیا در تشکیلات این حزب در آذربایجان در سال های اولیه انقلاب از فرقوی ها استفاده شد یا خیر، پاسخ منفی می دهد و میگوید آنها علاقه ای به بازگشت نداشتند.
«پس از پیروزی انقلاب اسلامی انوشیروان ابراهیمی [برادر فریدون ابراهیمی] می گفت از میان فرقوی ها تنها کسی که ارزش دارد به ایران بیاید و می تواند کار کند لاهرودی است. ابراهیمی به سراغ او رفت و لاهروردی گفته بود نمی آیم. ابراهیمی آمد و گفت امید به آمدن فرقوی ها را کنار بگذارید و با همین ها که هستند کار کنید. البته از فرقه دو سه نفری آمدند . مثل شمس الدین بدیع ولی افراد مناسبی از آب در نیامدند و فورا آنها را به باکو بازگرداندیم. مثلا یکی از آنها با خودش ساعت آورده بود و در بازار فروخته بود تا پولی جمع کند».
هنوز مشخص نیست که فرقه دموکرات چه مقدار از نیروهای سابق خود را حفظ کرده است. بیشتر بقایای فرقه هم اکنون در باکو ساکن هستند و فعالیت خاصی در این سالها نداشته اند اما رویکرد چپ گرایانه خود را هم چنان حفظ کرده و از نزدیکی به جریان های پان ترکیست حذر دارند. یکی از وب سایت های خبری نزدیک به جریان چپ و فرقه در اعلامیه درگذشتی که به مناسب مرگ لاهرودی منتشر کرده است از مقاومت وی در برابر پانترکیست ها تقدیر کرده است.
متقابلا وب سایت ها و رسانه های پان ترکی نیز خبر درگذشت وی را بایکوب کرده اند. بعد از گذشت بیش از 10 روز از درگذشت وی هنوز هیچ خبری از سوی سایت های پان ترک در این مورد منتشر نشده است. به طریق اولی به نظر می رسد هیچ یادنامه یا بزرگداشتی نیز برای این فعال سیاسی قدیمی برگزار نخواهد شد.
