از ایران جدا شد. ارامنه اقلیت نیستند، آن‌ها فقط به مملکت خودشان بازگشتنه‌اند. ما همه ایرانی هستیم و برای ایران زحمت کشیده‌ایم.
چکناواریان در بخش دیگری از سخنانش، گفت: «لازم است از چند رهبر کُر یاد کنیم که زحمت زیادی در این راستا کشیده‌اند؛ مثل «اِولین باغچه‌بان» که خدمت زیادی به این عرصه کرد. همچنین «روبرت گریگوریان» که با جان و دل خدمت کرد.»
او تأکید کرد: «وقتی یک درخت، میوه می‌دهد هسته‌های آن میوه‌ها، درخت‌های دیگری را به‌وجود می‌آورند. خوشحالم که در قبال «موسسیان» رهبرانی برجسته مانند «رازمیک اوهانیان» و «علیرضا شفقی‌نژاد» فعالیت می‌کنند؛ این دو نفر گنج کُر این مملکت هستند و معاونت هنری باید از آن‌ها استفاده کند.»
چکناواریان همچنین گفت که این، وظیفه دفتر موسیقی است که از کر حفظ و حمایت کند و خطاب به پیروز ارجمند اظهار داشت: «از این ثروتی که به شما رسیده خوب نگهداری کنید.»
داودگنجه‌ای دیگر سخنرانی بود که در این مراسم سخن گفت. او با اشاره به مظلومیت هنرمندان اظهار داشت: «چند روز پیش که از برگزاری چنین مراسمی صحبت شد، با خودم گفتم بعضی هنرمندان چقدر مظلوم هستند و با این‌که زحمت زیادی کشیده‌اند، آن‌طور که باید از آن‌ها قدردانی نمی‌شود. در حالی که برخی دیگر از هنرمندان، زحمت کمی می‌کشند و همیشه مورد تقدیرند.»
پیروز ارجمند هم با بیان این که پاییز امسال بسیار غم‌انگیز بود گفت: «داود گنجه‌ای تاریخ شفاهی موسیقی این کشورند و کاش آن را مکتوب کند. تاریخ موسیقی کشور باید ثبت شود که جوانان بدانند این شرایط راحت به دست نیامده است.»
او ادامه داد: وقتی با دانشجویانم صحبت می‌کنم، همیشه به آن‌ها یادآور می‌شوم که فکر نکنید این شرایط راحت ایجاد شده است. روزگاری ما باید برای حمل ساز در سطح شهر به‌صورت ساعتی مجوز می‌گرفتیم. این شرایط نتیجه‌ی همت و تلاش افرادی است که باید نام‌شان در تاریخ ثبت شود.
مدیرکل دفتر موسیقی افزود: اقلیت‌ها و بویژه مسیحیان، نقش موثری در این حوزه داشته و در زمینه‌ی موسیقی علمی ایران، زحمت زیادی کشیده‌اند. موسسیان نیز یکی از همین افراد بود که کُر تالار وحدت را شکل داد.
ارجمند با بیان این‌که در زمان دانشجویی‌ام مصاحبه‌ای با این هنرمند داشتم، گفت: «ایشان دغدغه‌های زیادی داشت، مثلا این‌که نمی‌توانست در آثارش سلو داشته باشد، زیرا احساس می‌کرد، رنگی را از دست داده است. او به تعالی فکر می‌کرد و زحمت زیادی در ترجمه‌ی متون به زبان فارسی کشید.»
او تصریح کرد: «موسسیان شانس آورد که در ایران نبود و اتفاقاتی را که برای گروه کُر و ارکسترهای ایران افتاد، ندید. شاید اگر آن زمان در ایران بود، دق می‌کرد؛ اما خوشبختانه در دوره‌ی جدید، اتفاقات خوبی افتاده است و کُر برای اولین‌بار علاوه بر رهبر ثابت، رهبر مهمان نیز خواهد داشت.»
او در همین راستا تأکید کرد: گروه کُر ارکستر سمفونیک تا سه‌ماه دیگر، میزبان آقای «تیچ» خواهد بود که یکی از رهبران باتجربه است تا بتوانیم در زمینه‌ی آموزش، فعالیت‌هایی انجام دهیم. ما درصدد تشکیل انجمن ملی کُر ایران هستیم.
در بخش دیگری از این مراسم، وارطان ساهاکیان، از پیشکسوتان عرصه‌ی موسیقی اظهار کرد: آشنایی من با موسسیان به حدود 28 سال قبل برمی‌گردد؛ همیشه وقتی او را می‌دیدم به توانایی‌هایش غبطه می‌خوردم. او در کُر دانشگاه تهران، کُر دانشگاه هنر، کُر سوان و کُر ارکستر سمفونیک فعالیت می‌کرد و بسیار پرمشغله بود؛ اما آنقدر توانمند بود که بسیاری از آثار را در ذهنش حفظ بود و هرگز فراموش نمی‌کرد.
او ادامه داد: «خیلی‌ها می‌گویند که چرا موسسیان از ایران رفت و به آمریکا مهاجرت کرد؛ او برای اولین‌بار که مدت کوتاهی به آمریکا رفت و به ایران بازگشت، متوجه شد که بیمه‌اش را قطع کرده‌اند و هرچه تلاش کرد، بیمه‌اش درست نشد. با این حال، یک سوییت کوچک در خیابان ویلا به او دادند. موسسیان مجبور شد بار دیگر به آمریکا برود و وقتی پس از مدتی بازگشت، دید آن خانه کوچک هم دیگر نیست. او با خودش فکر کرد که اگر برای همیشه به آمریکا برود، می‌تواند در گروه کُر یک کلیسا فعالیت داشته باشد. حتی بعضی‌ها می‌گویند، او اخلاق سرد و خشکی داشت، دلیلش این بود که تلخی‌های زندگی موسسیان را به این روز انداخت. او از زندگی روی خوش ندید و حتی وقتی به آمریکا رفت، باز هم ناراحت بود.»
ساهاکیان اضافه کرد: «وقتی به آمریکا می‌رفت، به من گفت، وارطان اگر در ایران می‌مردم، احتمال داشت که در تالار وحدت برایم برنامه‌ی یادبود برگزار کنند، اما اگر در آمریکا بمیرم، غریب خواهم بود. امروز خوشحالم با این‌که موسسیان در آمریکا فوت کرده است، چنین مراسمی را برایش گرفته‌اند تا او به رویایش برسد.»
در بخش دیگری از این مراسم، دکتر حمید عسگری – رهبر کُر ارکستر سمفونیک تهران – پیام تسلیت خود را خواند.
سپس نسرین ناصحی که یکی از خوانندگان قدیمی در عرصه‌ی کُر است، گفت: «موسسیان هنرمند ارزشمند و اندیشمندی بود که همواره جایگاه آواز کلاسیک را رفیع و بلند می‌دانست و در راستای ارتقای سطح موسیقی کشور کوشید.»
گورگن موسسیان، رهبر سابق گروه کر ارکستر سمفونیک تهران، شامگاه 17 آبان‌ماه به‌دلیل نارسایی کبد در آمریکا درگذشت
