هشت روز است که جمهوری آذربایجان گذرگاه لاچین که منطقه ناگورنو- قرا باغ را به ارمنستان متصل می‌کند، بسته است و مردم این ناحیه را در محاصره قرار داده. نیکول پاشینیان در توییتر خود نوشته است مردم کشورش به خاطر این اقدام در جاده‌های سرد گرفتار شده‌اند. به گفته او مردم نیازمند دارو و خدمات بهداشتی هستند و این محاصره می‌تواند جان آنها را در خطر بیندازد. ماجرا تا آنجا پیش رفته که پاپ فرانسیس از الهام علی‌اف خواسته تا محاصره را پایان دهد و نسبت به شرایط این منطقه ابراز نگرانی کرده است و مشاور رییس مجلس نمایندگان آمریکا در مورد خطر بحران انسانی هشدار داده. به دلیل طولانی شدن محاصره، سوخت در این منطقه در حال به پایان رسیدن است و ماهیت کوهستانی و هوای سرد آن می‌تواند بحران را در صورت ادامه مسدود بودن گذرگاه لاچین افزایش بدهد.
حسن بهشتی‌پور در گفتگو با خبرآنلاین به موضوع مسدود شدن گذرگاه لاچین پرداخته است.
بهشتی پور کارشناس مسائل قفقاز می‌گوید: این یک ارزیابی غلطی است که دولت الهام علی‌اف دارد و تصور می‌کند که می‌تواند با محاصره قرا باغ و بر سر گذرگاه شوشی ـ لاچین بر دولت ارمنستان فشار بیاورد تا آن مرز جنوبی که مورد نظر جمهوری آذربایجان است باز شود. در حالی که دولت ارمنستان اعلام کرده از نظر اینکه دولت اذربایجان بخواهد از راه‌های ارتباطی این کشور استفاده کند مخالفتی ندارد اما اینکه بخواهند گذرگاهی ویژه برای جمهوری اذربایجان باز کنند و حاکمیت ملی ارمنستان و مرز ایران و ارمنستان نادیده گرفته شود از سوی ایروان پذیرفته شده نیست.
وی افزود: بر سر دالان شوشی ـ لاچین هم عملا محاصره مردم ارمنی قراباغ است که اکثریت جمعیت منطقه را تشکیل می دهد. این موضوع در تعارض با تمام شعارهایی است که جمهوری آذربایجان می‌داد که این افراد در امور خود ازاد هستند و می‌توانند آزاد زندگی کنند. اما عملا الان گاز هم بر روی آنها بسته شده و این رفتار با مردم یک منطقه به زیان جمهوری اذربایجان است و نشان از سیاست های غلط الهام علی اف در چند سال اخیر دارد. نتیجه این کار انزوای بیشتر جمهوری اذربایجان می شود چون افکار عمومی دنیا این اقدام را نمی پذیرد که مردم یک منطقه ای را با بستن راه های ارتباطی مجازات کنند.
این کارشناس در ادامه توضیح داد: اذربایجان می خواهد ارمنستان را وادار کند گذرگاهی که خاک اذربایجان را به نخجوان وصل می کند را باز کنند. اما طرف ارمنی می گوید ما اماده هستیم تا جاده های خود را در دسترس آنها برای رسیدن به نخجوان قرار دهیم. اما نمی توانیم حاکمیت ملی خود را نادیده بگیریم. این سیاست انزوای اذربایجان را همراه دارد و اگر در اینده هم ادامه یابد یا بخواهد چنین کاری را جزو روال سیاست هایش بیاورد؛ مخالفت با آن ادامه پیدا می کند. جمهوری اذربایجان می گوید من حاکمیت ملی بر قراباغ دارم .اما یک کشور در حق شهروندان خودش که محاصره سرزمینی ایجاد نمی کند و باعث مجازات آنها به خاطر عملکرد یک کشور دیگر نمی شود. به نظر می رسد این تعارض در سیاست های جمهوری اذربایجان است که به آنچه می گوید عمل نمی کند و بلکه سیاست هایی را اتخاذ می کند که از طرف اسراییلی ها و امریکایی ها بر آنها دیکته شده.
بهشتی پور گفت: ماجرای محاصره بازتاب زیادی داشته و کشورهای مختلف در مورد آن موضع گرفته اند. چون با شهروندان عادی خودش که مدعی است که آنها شهروند اذربایجان هستند را تحت فشار قرار داده و در سرما گاز را بر آنها بسته. آنها حمل و نقل سوخت و غذا را محدود کرده اند و این عملا یک نوع باج خواهی از ارمنستان است و این بعید است که به نتیجه برسد. این سیاست ها وضعیت بین اذربایجان و ارمنستان را دشوارتر می کند. قرار بود طرفین توافقاتی که در مسکو، سوچی و بروکسل به دست اورده بودند را در دستور کار قرار بدهند. نه اینکه بروند به سمت سیاست هایی که اذربایجان در ابتدا بخش هایی را از ارمنستان اشغال کرد و بعد به سمت ایجاد محدودیت بر مردم قراباغ رفت. این سیاست ها در تعارض با توافق های قبلی است که در سال های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ انجام شده است. اذربایجان نمی تواند در طولانی مدت این روش را ادامه دهد و تنها این اتفاقات باعث پیچیده شدن و گره افتادن در مذاکرات خواهد شد.
